หลงทางรัก เล่ม 2

“คุณศัสตรา!” อุมากรเริ่มหายใจหอบแรงด้วยความคับแค้นอก

หล่อนไม่เข้าใจผู้ชายคนนี้เสียแล้ว เขาไม่ใช่คนดีแน่!

“เรื่องอะไรที่คุณมาด่าว่าฉันอย่างนี้ หลายครั้งหลายหนแล้วนะ แรกทีเดียวฉันคิดว่าคุณเมา” หญิงสาวน้ำตาร่วงอย่างกลั้นไว้ไม่อยู่ “คุณขอฉันแต่งงานเอง คุณชวนฉันมาเพราะกำลังจะแต่งงาน”

“น้ำตาหรือ?” ศัสตรายกมือข้างที่ทับร่างหล่อนไว้ปาดไปบนดวงหน้าอ่อนใสด้วยกิริยาเดียดฉันท์ “น้ำตาของเธอไม่มีความหมายสำหรับฉัน ฉะนั้น ป่วยการที่เธอจะบีบมันออกมา”

ตัวหญิงสาวเองก็ผลุนผลันลงจากเตียงอีกด้านหนึ่งอย่างรวดเร็ว แต่ก็ไปได้เพียง 2 ก้าวเท่านั้น หญิงสาวก็ต้องถอย รู้สึกเจ็บตึงศีรษะเอนเอียงไปเบื้องหลัง หล่อนเจ็บปวดและหวาดกลัวจนต้องร้องออกมาในที่สุด ทันทีที่ศีรษะผงะผงายไปข้างหลังเต็มแรง

“โอ๊ย!...อย่า...เจ็บ! อย่าทำฉัน...ปล่อย...ฉันเจ็บค่ะ” เสียงนี้ผสมไว้ทั้งความตระหนกหวาดกลัวและเจ็บปวด

“คิดหนีหรือ?” ศัสตราคำราม กระตุกกำผมในอุ้งมือเต็มแรงจนร่างเล็กทั้งร่างล้มกลิ้งลงกับที่ “เธอหนีฉันไม่พ้นหรอก อุมากร อย่าทำอะไรโง่ๆ อย่างเมื่อกี้ ฉันไม่รับรองความปลอดภัยของเธอ”

เขายืนอยู่ข้างเตียงเหนือร่างของหญิงสาว ดวงตาเหี้ยมเกรียม ไม่ว่าจะเป็นผมหยักศกปรกหน้า คิ้วเข้มตาคมดุ สันจมูกโด่ง เรียวหนวดน่ากลัวและปากน่าเกลียด...เขายืนอยู่ในท่าของพญามาร!