ประธานบงการรัก

“หยิบโทรศัพท์ของฉันมาเมมเบอร์ของเธอเอาไว้ แล้วฉันจะติดต่อเธอไปอีกที”
“แต่คุณพอลคะ”
“ระหว่างนี้ถ้าเธอกล้านอนกับคนอื่น ข้อเสนอของฉันถือเป็นโมฆะ และเธอจะต้องชดใช้ทุกบาททุกสตางค์อย่างครบถ้วนโดยไม่มีข้อแม้ ไม่ไกล่เกลี่ยและฉันไม่สนว่าใครจะเป็นจะตายยังไง” ภัทรพลยื่นคำขาด
รสรินทร์ชั่งใจอยู่ครู่หนึ่ง เธอนั่งนิ่ง แม้แต่ภัทรพลเองก็ดูไม่ออกว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่
“ถ้าอย่างนั้นฉันคงต้องยอมค่ะ”
คำตอบของเธอทำให้เขารู้สึกเลือดขึ้นหน้าเพราะไม่คิดว่าเธอจะกล้าปฏิเสธโอกาสที่เขาหยิบยื่นให้ แต่ครั้นจะถามหาเหตุผลก็คงไม่มีประโยชน์อะไร
“ในเมื่อเหตุผลที่ฉันต้องมาทำงานนี้ก็เพราะต้องการจะหาเงินไปชดใช้ให้คุณอยู่แล้ว มันก็คงจะไม่แปลกอะไรที่ทุกอย่างจะเป็นเหมือนเดิม แต่หากคุณจะให้ฉันเลือกผิดสัญญากับคุณมิลล์ โดยไม่รู้ด้วยซ้ำว่าสุดท้ายแล้วคุณจะตั้งแง่อะไรกับฉันอีก ฉันคงไม่เสี่ยง”
ทว่าเธอกลับอธิบายเหตุผลออกมาฉะฉาน แม้เสียงจะยังสั่นอยู่บ้างแต่ก็ถือว่าฉลาดพอจะทำให้คนอย่างภัทรพลหาทางรุกไล่
“หมายความว่าเธอจะยอมขายตัวไปเรื่อยๆ จนกว่าจะได้เงินครบตามที่ฉันเรียกงั้นเหรอ”
“ค่ะ”
“แล้วเธอจะต้องนอนกับผู้ชายกี่คนถึงจะหาเงินได้มากขนาดนั้น”
“ไม่รู้สิคะ ฉันก็เพิ่งนอนกับคุณเป็นคนแรก”