พันธะหัวใจทมิฬ ภาค แค้นรักอสูรร้อยเล่ห์

“เดี๋ยว! นั่นเธอจะไปไหนน่ะ” รัฐราชเอ่ยถามพลางมองหญิงสาวตาขวาง
“พิมพ์จะออกไปรอข้างนอกค่ะ เผื่อพี่รัฐจะอยากอยู่คนเดียว” เธอบอก เอมิกาคิดว่าจะออกไปสูดอากาศบริสุทธิ์ในสวนของทางโรงพยาบาลเสียหน่อย อีกทั้งยังคิดจะไปทานอาหารเที่ยงต่อด้วย เพราะเธอยังไม่ได้ทานอะไรเลยตั้งแต่เช้า
“ไม่ต้องออกไปไหนทั้งนั้นแหละ ใจคอจะปล่อยให้ไอ้ง่อยอย่างฉันอยู่เพียงลำพังหรือไง เวลาฉันหิวน้ำหรืออยากทานอะไรเธอจะให้ฉันคลานลงไปเอาหรือไง” ชายหนุ่มตะคอกใส่
“พิมพ์ขอโทษค่ะ งั้นพิมพ์ไม่ไปแล้วก็ได้ค่ะพี่รัฐ” เอมิกาเอ่ยบอก ก่อนที่จะเดินกลับมานั่งลงที่โซฟา แม้ท้องจะประท้วงว่ามันหิวข้าวก็ตาม แต่หญิงสาวก็ไม่ปริปรกพูดหรือบ่นอะไรสักคำ มือเล็กเผลอลูบท้องตัวเองเบาๆ ตอนที่มันส่งเสียงคำรามประท้วงขึ้นมา อากัปกิริยาของเธอตกอยู่ในสายตาของชายหนุ่มตลอดเวลา เขามองก่อนที่จะเอ่ยสั่งเธอ
“มานี่หน่อยสิ”
เอมิกาเดินเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าของเขาด้วยสายตาตั้งคำถาม ชายหนุ่มชักสีหน้าใส่อีกรอบ หญิงสาวจึงเดินมาหาเขาอย่างเลี่ยงไม่ได้ พร้อมกับเอ่ยถาม
“พี่รัฐต้องการอะไรหรือเปล่าคะ” วันนี้ชายหนุ่มมาแปลก ไม่โวยวายหรือตะคอกไล่เธอเหมือนกับอย่างที่ผ่านมา แต่ก็ดีแล้วล่ะที่เป็นแบบนี้ เพราะมันทำให้เธอรู้สึกว่าเขาเริ่มที่จะเปิดใจให้กับเธอมากขึ้น
“ฉันอยากทานไอ้นั่นน่ะ ปอกให้หน่อยสิ” เขาว่าพร้อมกับชี้ไปที่แอปเปิ้ลที่วางรวมกับผลไม้อื่นๆ ในตะกร้าของเยี่ยม หญิงสาวเดินไปหยิบมาพร้อมกับมีดปอกผลไม้ จัดการปอกแอปเปิ้ลให้กับเขาตามคำสั่ง
“มาปอกใกล้ๆ ฉันนี่ ฉันอยากเห็นว่าเธอจะปอกสวยหรือเปล่า”
“ก็ได้ค่ะ” แม้จะไม่เข้าใจว่าชายหนุ่มจะอยากเห็นฝีมือการปอกแอปเปิ้ลของเธอทำไมไม่รู้ แต่เอมิกาก็ทำตามคำสั่งของชายหนุ่มทันที ร่างบางเดินเข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้าของชายหนุ่ม ก่อนที่จะให้ความสนใจกับลูกแอปเปิ้ลลูกเล็กๆ ในมือ อีกทั้งใจจดใจจ่อพิถีพิถันในการปลอกอย่างประณีตเพราะกลัวมันจะช้ำ โดยไม่ทันได้สังเกตว่าคนที่อยากทานนั้นกำลังจ้องมือเธอด้วยสายตามีอะไรบางอย่างแอบแฝงอยู่ในนั้น สายตาของรัฐราชจ้องมองไปที่มือเล็กของหญิงสาว ก่อนที่จะจ้องมีดสลับกันไปมา
ฉึบ!
“โอ๊ย!”