ปรารถนาเถื่อนอสูรร้าย

“ขอร้องนะคะคุณเกล ตะวันไม่ไหวแล้วจริงๆ คุณเกลอย่าทำอะไรตะวันอีกนะคะ” ภูตะวันขอร้องอ้อนวอนเสียงสั่น
ชายหนุ่มยกมือขึ้นเช็ดหยาดน้ำตาบนใบหน้าสวย ตัดสินใจข่มความปวดร้าวทางร่างกายที่ยังตื่นตัวไม่มากลุกขึ้นนั่ง พร้อมกับดึงเอาร่างของคนที่ร้องขอตามติดมาด้วย
เกเบรียลจับเอาร่างเล็กบางที่สั่นสะท้าน เพราะความกลัวมาวางบนตักกว้าง สองแขนใหญ่โอบรัดรอบเอวเล็กคอด
“เธอควรจะรู้นะภูตะวัน ฉันไม่ใช่สุภาพบุรุษที่จะต้องทะนุถนอมผู้หญิงอย่างเธอ แล้วสิ่งที่เธอได้รับในครั้งนี้ เป็นเพียงแค่บทเรียนแรกเท่านั้น แล้วถ้ามีครั้งต่อไป ฉันไม่สัญญาว่าจะมีการลงไม้ลงมือหรือเปล่า”
***********************
“ว่าไงล่ะตรีประดับ ไม่อยากรู้เรื่องเพื่อนแล้วหรือไง นี่ฉันลดข้อต่อรองลงให้แล้วนะ” เฟดเดอริโกถาม ขณะวาดไปตามความยาวของโซฟา
“ว่าไงละ ถ้าเธอไม่อยากรู้ ฉันก็จะได้...” ชายหนุ่มแกล้งยันตัวลุกขึ้นยืน
“ไม่!” ตรีประดับรีบร้องห้ามเสียงหลง “หยุดตรงนั้นเลยนะพี่เฟด อย่าเข้ามานะ” หญิงสาวรีบยกมือขึ้นดันร่างใหญ่มาจากที่ไกล ใบหน้านวลร้อนผ่าวอย่างกะทันหัน เพราะรู้ว่าถ้าเขาเดินเข้ามาเมื่อไหร่ นอกจากเธอจะลืมสิ่งที่ต้องการแล้ว เธอก็จะร้อนไปในเพลิงพิศวาสที่ถูกปลุกเร้าขึ้นมา
“ตรี...ตรีทำเองก็ได้ พี่เฟดหันหน้าไปก่อนซิ”