Dent's Melody ดีไซน์รัก

ภูเบศ อรรถจิรานนท์ Half Dentist Haft Musical
…โห เป็นหมอฟันด้วยเหรอ แถมเป็นนักร้องอีกตางหาก
คนอะไรจะเพอร์แฟคทั้งสมองซีกซ้ายซีกขวาเหมาะแก่การมาเป็นพ่อของลูกขนาดนี้
“กลัวหรือเปล่าคะ” เสียงทุ้มถาม
“ไม่ค่ะ ปกติด้าก็ไปหาหมอฟันทุกหกเดือนอยู่แล้ว”
จิดาภาอ้อมแอ้มบอก ภูเบศเดินมาจูงมือเธอพาไปที่เตียงทำฟัน กดไหล่ให้นอนลงแล้วกลับไปนั่งประจำตำแหน่งของตัวเอง
“แต่เขิน” …การโน้มหน้ามาหา รอยยิ้มของคุณหมอพาให้คนไข้หน้ายิ่งร้อนเห่อ
“เขินใคร”
“เขินพี่ไง”
แต่ขอด่าก่อนได้ไหม ผู้ชายอะไรอ่อยเก่งชะมัด
“ไม่เขินหรอก ด้าเห็นแก่ของฟรีต่างหาก”
แล้วยังมายิ้มไม่เลิกอีก พอโดนอ่อยมากๆ เข้า คนไข้ก็เลยผลักอกคุณหมอ แล้วหันไปเตรียมตัวบ้วนปากเรียบร้อยโดยไม่ต้องรอให้บอก
จิดาภามองคนที่ปกติเธอก็ว่าหล่ออยู่แล้ว สาวกรี๊ดแล้ว แต่ไม่อยากจะบอกเลยว่าพี่เบสในลุคคุณหมอใส่เสื้อกาวน์มันดาเมจชวนหัวใจวายยิ่งกว่ามาก
แต่สงสัยจะตะลึงนานเกินไป ก็เลยโดนมือหนาเขกกะโหลกเข้าให้
“โอ๊ย”
“คิดอะไรกับพี่ปะเนี่ย”
เห็นหน้าเธอตอนนี้แล้ว เขาก็อดมันเขี้ยวไม่ได้ อย่างนี้เขาจะเรียกว่าหมอรังแกคนไข้ได้ไหมนะ
“นอนเลย” เสียงทุ้มบอก หัวเราะอีกเมื่อเห็นคนตัวเล็กทำหน้ายู่ มือหนากดไหล่บางให้ร่างเพรียวลมนอนลงมา จิดาภาเหลือบตาขึ้นไปมองคนที่นั่งเก้าอี้ประจำตำแหน่งตรงหัวเตียง พอตาสบตา…
เอาจริงก็เหมือนเธอกำลังนอนตักเขาอยู่เหมือนกันนะ
“รีเทนเนอร์เขาต้องใส่กล่อง ใครเขาให้เอาห่อกระดาษทิชชู่ใส่ไว้ในกระเป๋า ไหนสัญญาก่อน ต่อไปน้องจะไม่เอารีเทนเนอร์ไปไว้ในกระดาษทิชชู่อีกแล้ว”
จิดาภาส่ายหน้า นิ้วเรียวแข็งแรงจึงเคาะไปที่จมูกโด่งเล็กอย่างมันเขี้ยว คิ้วเข้มเลิกขึ้น อีกครั้งที่ชายหนุ่มโน้มตัวลงมาหา เท้าแขนตั้งใจมองสบตา แล้วพอจ้องตากันนานๆ เข้าก็เป็นเธอเองที่ทนไม่ไหว
“สัญญาก็ได้”
ดีนะเธอไม่ใช่ปลากัด ไม่อย่างนั้นได้ท้องไปแล้วแน่ๆ

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ความรักก็เหมือนมูสช็อกโกเเลต
#เธอเล็งไว้เเล้วนะว่าจะมาฟันหมอ ไม่ใช่ให้หมอฟัน!!