น่านฟ้าเวียงพิงค์

น่านฟ้า กิจษฎากร หนุ่มหล่อมากเล่ห์เหลี่ยมและเปี่ยมไปด้วยพลังแห่งบุรุษเพศอันล้นเหลือถูกปู่ใช้ให้ขับรถเอาต้นดอกไม้ไปบรรณาการพิชญา สาวสวยบ้านใกล้เรือนเคียงรั้วติดกัน พอถูกสาวเจ้าเมิน ปรมาจารย์ในด้าน ‘ผู้หญิงและความสัมพันธ์เพียงชั่วคืน’ ให้รู้สึกถูกท้าทายบวกอยากเอาชนะ
ไว้ตกปากรับคำเป็นแฟนพี่เมื่อไหร่จะฟัดจะฟาดอี่น้องคนงามสามวันสามคืนเลยคอยดู
พิชญา พุฒธนัญญ์ ไทเลอร์ ได้รับมรดกเป็นบ้านและไร่ที่ภาคเหนือ จึงเดินทางจากอเมริกามาไทยแล้วได้พบน่านฟ้า ผู้ชายหื่นห่ามซึ่งเป็นคนบ้านใกล้เรือนเคียง คนอะไรไวไฟเฟร่อ…เจอหน้าไม่ถงไม่ถามสักคำก็จะจับปล้ำทำเมียท่าเดียว พอไม่ยอมยังมีหน้าขู่จะข่มขืนแล้วฆ่า! บ้าบอที่สุด
+++
“นี่มันปีพ.ศ. ไหนแล้ว ถึงได้เอาความคิดโบราณไดโนเสาร์เต่าล้านปีแบบคลุมถุงชนมาใช้กับลูกหลาน คุณคงไม่ได้เชื่อใช่ไหม?”
“ไม่เชื่อ แต่อยากชวนอี่น้องคนงาม เอ๊ย! ขี้เหร่มาลองผิดผีกับพี่”
“ถ้าพร้อมจะผิดผีเมื่อไหร่อี่น้องจะบอกอ้ายเน่อ อื้อ” ยังพูดไม่ทันจบริมฝีปากกระด้างก็ฉกวูบลงมาประกบจูบปากอิ่ม
พิชญาเม้มริมฝีปากแน่น มือน้อยยันอกกว้างแรงๆ แต่เหมือนผลักก้อนหินหนักเป็นตันไม่มีผิด ลิ้นร้อนชื้นแลบเลียรอยแยก ปากกระด้างขบเม้มดูดดึงละลายการต่อต้านและการควบคุมของเธอ
“หยุดนะ ฉันไม่…คุณไม่ ในสนามหน้าบ้าน อื้ม”
+++
“ฮึ! จะบอกว่าฉันไม่ได้รับเชิญมาปาร์ตี้เซ็กซ์หมู่มั่วไม่เลือกว่างั้น” พิชญาว่าประชดเสียงหวาน “ถึงเชิญฉันก็คงต้องขอบายเพราะไม่ได้มีรสนิยมแบบทรีซัม โฟร์ซัม”
“ผมจะไม่โกหกคุณและยอมรับว่าที่ผ่านมาผมก็สนุกตามประสาผู้ชาย” มีผู้หญิงสาวๆ สวยๆ ผ่านเข้าในชีวิตมากมายและผ่านประสบการณ์พิศวาสมามาก…ก แบบทรีซัม โฟร์ซัมก็เคย “แต่ที่นี่ไม่ได้มีปาร์ตี้สวิงกิ้ง ทรีซัม โฟรซัมแบบที่คุณคิด”
“กินอยู่กับปาก…”
“อยากอยู่กับคุณ!”
พิชญาทำเสียงพรืดเหมือนไม่เชื่อ
+++
“รู้ไหมคุณไม่ต้องแต่งงานกับฉันเพื่อรับผิดชอบสิ่งที่เกิดขึ้น ฉันโตแล้วรับผิดชอบตัวเองได้” หรือความรู้สึกของฉัน ล่ะไว้ในใจ “ฉันรู้ว่าจะจัดการมันยังไง” พิชญาบอกด้วยน้ำเสียงสดใสและออกจะร่าเริงเกินไป
“จัดการยังไง” ถามด้วยน้ำเสียงสบายๆ แต่สีหน้าดูกลัว
ท่าทางปกป้องตัวเองของพิชญาแสดงออกมาโดยอัตโนมัติ หน้าเชิดขึ้น ไหล่ตั้งตรง
“อย่างที่ฉันเคยพูดก่อนหน้านี้…ฉันไม่อยากให้คุณรู้สึกผิดหรือต้องมารับผิดชอบ ถึงฉันจะไม่ได้มีแผนจะมีความสัมพันธ์ชั่วครู่ชั่วยามกับใครแต่ฉันไม่เสียใจแม้แต่วินาทีเดียวที่อยู่กับคุณ แต่แผนที่จะบินกลับบ้านที่อเมริกาของฉันยังเหมือนเดิม”
“คุณคิดว่าผมจะปล่อยให้คุณจากไปอย่างนั้นหรือ” ถามเสียงนุ่มละมุนแต่แฝงไว้ซึ่งความอันตราย “คุณคิดว่าสามารถเดินเข้ามาในชีวิตผม ทำให้ผมหลงรัก แล้วจะเดินจากไปง่ายๆ งั้นหรือ”
รัก! รักอย่างนั้นหรือ? หัวใจไม่รักดีของเธอพองโตเหมือนลูกโป่งสูบลมเมื่อรู้ว่าเขารักเธอ มันก็แค่…
“คุณไม่ควรพูดสิ่งที่คุณไม่ได้รู้สึก” บอกด้วยน้ำเสียงเย็นชา ห่างเหิน
“ผมรักคุณ และไม่เคยคิดจะพูดคำนี้กับผู้หญิงที่ผมไม่ได้รัก” ดวงตาเรียวสีดำจัดที่เต็มไปด้วยความรู้สึกและคำบอกรักด้วยความจริงจัง หนักแน่นหยุดความเย็นชาของเธอได้ “แล้วอย่ามาเปลืองน้ำลายกับประโยค ‘เราเพิ่งรู้จักกัน’ เชียวนะ และผมไม่อยากได้ยินประโยคแบบ ‘ฉันปลื้มจัง แต่ว่า…’ ด้วยเหมือนกัน ที่ผมบอกว่ารักคุณ…เพราะผมรักคุณจริงๆ และคุณควรจะรู้เอาไว้”