เกมรักหนี้ชีวิต

“คุณศานต์! เมื่อไหร่คุณจะเลิกยัดข้อกล่าวหาให้ฉันสักที ฉันบอกแล้วไงว่าฉันไม่รู้เรื่องที่คุณจะไปกรุงเทพฯ”
“ก็มันน่าสงสัย” เจ้าของร่างสูงโต้กลับทันควัน สายตาของเขาก็จับจ้องไปที่ร่างเล็กไม่วางตา
“คุณนี่! ฉันไม่รู้จะพูดยังไงแล้วนะ”
“โอเค! ผมไม่เถียงกับคุณแล้วก็ได้ แล้วถ้าคุณจะไปจัดการเรื่องที่คุณบอกจริงๆ ผมก็จะให้ไป แต่ไปแล้วคุณจะไปพักที่ไหน หรือจะกลับไปที่บ้านวงศ์ศุลีรักษ์”
“ฉันจะไปพักกับเพื่อนค่ะ”
“ไม่ได้!”
“ทำไมจะไม่ได้” เสียงหวานถามกลับทันควัน
“ก็เพราะผมไม่อนุญาตให้คุณไปพักกับผู้ชายคนนั่นไง แล้วถ้าคุณอยากไปกรุงเทพฯ คุณก็ต้องทำตามที่ผมสั่ง นั่นก็คือคุณต้องพักอยู่กับผม”