ชิงรักมาเฟีย

“อ๊าย! ปล่อยนะ พอแล้ว...ไม่ไหวแล้ว”
ท้ายประโยคครางแผ่วๆ ดวงตานั้นเบิกกว้าง จ้องเสี้ยวหน้าคมตาปริบๆ สั่นศีรษะจนผมเผ้านั้นยุ่งเหยิงเต็มหมอนใบโต เมื่ออีกฝ่ายทำท่าจะบดจูบลงมา ก็รีบกัดปากอิ่มไว้แน่น ครางอื้ออึงคัดค้านอยู่ในลำคอ
“ห้ามจูบ ห้ามจับ แล้วก็ออกไปห่างๆ เลย” เปิดปากสั่งเขาน้ำเสียงติดจะสั่นๆ เพราะตอนนี้ร่างกายเปลือยเปล่าของเธอกำลังถูกร่างกำยำที่ไร้อาภรณ์นั้นเสียดสีถูไถไปมาจนร้อนผ่าวไปหมด
“จะให้ผมไปไหนฮึ! ก็ผมยังไม่อิ่มเลย”
คนตัวโตพึมพำตอบกลับ ขณะที่ปากนั้นกำลังยุ่มย่ามอยู่กับเนินอกนุ่มเนียน ปลายจมูกโด่งกำลังทำหน้าที่ดอมดมกลิ่นกายสาวที่ทำให้ร่างกายร้อนรุ่มไปหมด ทั้งๆ ที่ค่ำคืนผ่านมานั้นก็อิ่มหน่ำจนสุขราวอยู่บนสวรรค์ แต่พลันตื่นกลับไม่นึกพอ
“ไม่อิ่มบ้าอะไร ฉันเหนื่อยจนสายตัวแทบขาด หิวก็หิว”
สาวน้อยแว้ดใส่ พลางทำหน้าย่นยู่ นึกอยากจะทุบเขาสักทีสองที หากเพียงเห็นมุมปากได้รูปคลี่ยิ้มละลายใจ ได้สบสายตาสีอความารีน ดวงหน้าเนียนๆ นั้นก็แดงเรื่อขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด
“อีกสักครั้งเถอะนะ ได้โปรด...”