อาญารัก ข้ามขอบฟ้า

น้ำริน : เพียงแค่พบหน้ากันครั้งแรก เขาก็ทำให้เธอ แทบเป็นลมล้มพับไปต่อ
หน้า ใครจะไปรู้จุดประสงค์ของเขา ต้องการอะไรจากเธอ ถึงได้พาตัวมามา
ด้วยถึงแดนปลาดิบถิ่นของเขา.. น้ำริน ไม่เข้าใจสักนิดเลยว่า ผู้ชายหล่อเหลา
หน้าตาดีตรงหน้า ต้องการสิ่งใด สายตาที่เขาใช้มองเธอไม่ได้
แสดงออกมาเลยว่าสนใจผู้หญิงอย่างเธอเลยแม้แต่น้อย เขากลับมีท่าทีตรงกันข้าม
เสียด้วยซ้ำ ทั้งแกล้ง ทั้งหยอกเย้า ยั่วยุ และทำให้
เธอเสียน้ำตาก็บ่อยครั้ง..ไม่เข้าใจเลยจริงๆ

ฮิโรยูกิ: เพียงแค่พบหน้าครั้งแรก เธอก็ทำให้เขาถึงกับตลึงไปเลยทีเดียว หากแต่..
บุคลิก รูปร่าง หน้าตา ของเธอ ไม่ได้อยู่ในความสนใจของเขาเลยแม้เพียงสัก
นิด ..ถ้าไม่เพราะ แหวนเพชรวงเล็ก ๆ ที่แขวนอยู่บนสร้อยคอราคาถูกของ
หล่อนเท่านั้น ที่ทำให้เขาต้องมองเธอใหม่ ด้วยความสนใจอีกครั้ง
อืม..สิ่งที่เขาเฝ้าเพียรพยายามตามหามาตลอดหลายปี ในที่สุดก็เจอจน
ได้..แล้วแม่ผู้หญิงตัวเล็ก หน้าตาธรรมดา ที่มีดีแค่ดวงตากลมดำ
คนนี้เป็นใคร ถึงได้มันไปครอบครองหรือว่าเป็นขโมย! ไม่ได้การล่ะ
เขาจะต้องนำแหวนวงนั้นกลับมาให้ได้ ไม่ว่าจะด้วยวิธีไหนก็ตาม..
แล้วเธอคนนั้นล่ะ..เขาจำเป็นต้องพาตัวไปด้วยหรือ..ฮิโรยูกิ หยุดคิดนิดหนึ่ง
ก่อนจะหาคำตอบให้ตัวเองได้ในเวลาต่อมา..

“ แหวนเพชร นั่นอยู่ที่ไหน? ถ้าเธอตอบคำถามของฉันได้ ฉันจะไม่ทำอะไร
เธอ”คำขู่ชนิดคุกคามนั้น ส่งผลให้หญิงสาวพยายามผงกศีรษะขึ้นมามองชาย
หนุ่มตรงหน้าอย่างตระหนก ระคนแปลกใจแกมหวาดหวั่นในที

“ แหวนหรือ? แหวนเพชรอะไร ถ้าหมายถึง แหวนที่ห้อยคอฉันอยู่ล่ะก็ อยากได้ก็เอาไปเลย
ฉันให้คุณ แต่ต้องปล่อยฉันไปนะ”

“ หือ..ได้.. แต่มันอยู่ไหนล่ะ ยังหาไม่เจอเลย แล้วไหนล่ะ? สร้อยคอที่คล้องแหวน
เพชรล้ำค่าอันนั้น หายไปไหนเสียแล้ว สงสัย..ฉันจะต้องเปลื้องผ้าเธอทั้งตัวซะ
แล้วล่ะมั้ง ถึงจะเจอ” น้ำเสียงทุ้มนุ่มที่ฟังดูยั่วยวนในที คำพูดช้าเนิบอย่างใจเย็น
หากแฝงไว้ด้วยความเซ็กซี่เหลือร้าย แถมยังหยอกเย้า ยั่วยุให้หล่อนได้
อาย และเพิ่มความหวาดระแวงเป็นเท่าตัว

“ ฉันไม่รู้..ไม่รู้จริง ๆ สาบานได้ ..ได้โปรด ปล่อยฉันออกไปเถอะนะคะ แล้วฉัน
จะไปหาแหวนวงนั้นมาให้คุณ”น้ำรินละล่ำละลักบอกอีกฝ่ายด้วยความหวาด
กลัว จนน้ำตาคลอหน่วยพาลจะไหลออกมาอยู่รอมร่อแล้ว

“ ไม่ล่ะ ฉันไม่อยากเสี่ยงปล่อยเธอไปตอนนี้ ตอบมาซะดี ๆ ว่าเธอเอาแหวน
เพชรนั่นไปไว้ที่ไหนกันแน่ บอกมา! ไม่อย่างนั้นล่ะก็.. ฉันจะจับเธอถอดเสื้อผ้า
ออกทีละชิ้น จนหมดแล้วสั่งสอนว่าอย่าได้โกหกคนอย่างฉัน ว่ายังไงฮึ!”