ฟาร์มผักของไป๋อวี้เหยา

“คุณหนูสัญญากับข้าได้หรือไม่ว่าจะไม่ทำร้ายลูกของเรา”
“เจ้าพูดเรื่องอะไร ข้าบอกข้าไม่ได้ท้อง ถึงข้าจะท้องข้าจะทำร้ายเลือดเนื้อเชื้อไขตัวเองทำไม”
ไป๋อวี้เหยาเอ่ยบอกคนที่ทำสีหน้าจริงจังเสียจนนางไม่กล้าจะพูดทำร้ายน้ำใจ ใบหน้าหมิงตงฟางนั้นหล่อเหลายิ่งท่าทางเคร่งขรึมยิ่งทำให้อีกคนดูมีเสน่ห์ น่าเสียดายที่ร่างเดิมตาบอดมองไม่เห็นคนหล่อเช่นนี้แต่กลับไปมององค์ชายสี่ที่ดูเจ้าสำอางนั่นว่าหล่อเหลา และเพราะเรื่องนี้ทำให้นางสิ้นคิดเดินตามแผนร้ายของคนอื่น
“จริงหรือขอรับ คุณหนูจะไม่ทำร้ายลูกของเรา” หมิงตงฟางเอ่ยถามเพื่อรับความยืนยันอีกครั้ง แต่สีหน้าที่หมดหนทางของคุณหนูรองก็ทำให้เขาหวาดระแวง
“สัญญา! พอใจหรือยัง แต่หากเกินเก้าเดือนแล้วเด็กไม่คลอดก็แสดงว่าข้าไม่ได้ท้อง” ไป๋อวี้เหยากัดฟันเอ่ยบอกอย่างหมดความอดทน พอบอกความจริงแล้วไม่เชื่อ พอครบกำหนดคลอดแล้วไม่มีเด็กออกมาอย่าโทษนางก็แล้วกัน!

แต่เหตุไฉนฟาร์มผักของนางถึงได้ต่างจากที่คิดมากมายถึงเพียงนี้ ไป๋อวี้เหยามองบรรดาหัวผักกาดขาวตรงหน้าอย่างเหม่อลอย ใช่นางปลูกผักทำฟาร์มแต่ฟาร์มผักของนางล้วนมีชีวิต นั่น เจ้าแฝด เปาซินช่ายซึ่งแปลว่ากะหล่ำปลี แฝดคนน้องไป๋ช่าย หมายถึง ผักกาดขาว คนถัดมา หงหลัวโป แปลว่าแครอท เสี่ยวหวงกวาซึ่งแปลว่า แตงกวา อื้ม นี่แหละฟาร์มผักของไป๋อวี้เหยา...

คำเตือน : เรื่องนี้เป็นเรื่องสั้นอ่านฟิน ๆ แก้เครียดเท่านั้นไม่มีดราม่าอะไรนะคะ><
***แนะนำซื้อผ่าน Web หรือ Android ราคาจะถูกกว่า Apple ค่ะ***