แฝงไว้ด้วยใจรัก

“รักของพี่เปลี่ยนไปแล้วชลีย์” ติณณภพบอกเสียงนุ่ม
“พี่ติณ...หมายความว่ายังไงคะ”
“รักของพี่ไม่เหมือนเดิม” ชายหนุ่มบอกก่อนจะก้มลงจรดปลายจมูกและริมฝีปากกับหลังมือช้ำๆ อย่างอ่อนโยน แล้วเงยหน้ามองเธอ รมชลีย์หัวใจเต้นแรงขึ้นกว่าเดิมเมื่อสบตากับเขา
“ยัง...ยังไงคะพี่ติณ”
“รักของพี่เปลี่ยนแปลงรูปแบบไปนานแล้วชลีย์ แต่พี่ก็ไม่รู้ว่ามันเปลี่ยนไปตั้งแต่เมื่อไร ในสายตาของพี่เธอไม่ใช่น้องสาวตัวอ้วนกลม แต่เป็นผู้หญิงที่พี่รัก และปรารถนาที่จะใช้ชีวิตด้วยตลอดไป”
“พี่ติณ!!” รมชลีย์เรียกเขาอย่างตกใจ นี่เขากำลังบอกรักเธออยู่ใช่ไหม หัวใจดวงน้อยเต้นรัวราวกับกลองศึกที่ถูกลั่นเพื่อให้สัญญาณออกรบ มันทั้งเต้นแรงและเร็ว จนกลัวว่าเขาจะได้ยิน
“พี่จะไม่ถามว่าชลีย์รู้สึกยังไงกับพี่ รู้สึกเหมือนพี่หรือเปล่า พี่แค่อยากบอกให้เธอรู้ถึงความรู้สึกของพี่เท่านั้นเอง”
“ทำไมคะ” หญิงสาวถามเสียงแผ่วราวกับละเมอ
“พี่กลัว...ว่าจะไม่มีโอกาสได้บอกให้เธอรู้ ส่วนเธอจะตอบรับหรือปฏิเสธ มันก็เป็นสิทธิ์ของเธอ ซึ่งพี่พร้อมยอมรับทุกอย่าง ถ้าวันนี้ชลีย์ไม่อยู่กับพี่แล้ว พี่คงเสียใจที่แม้แต่คำว่ารัก พี่ก็ไม่มีโอกาสที่จะพูดให้เธอได้ยิน”
“พี่ติณ... ชลีย์...”
ปลายนิ้วแข็งแรงประทับเบาๆ บนริมฝีปากแห้งผากเป็นเชิงห้ามไม่ให้เธอได้พูดอะไรต่อ ติณณภพยิ้มอบอุ่น เขาเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้ๆ แล้วจูบหน้าผากนูนเกลี้ยงเบาๆ