สมยอมรักเมียในนาม

ตนุภัทร รองประธานหนุ่มสุดหล่อ ปะทะ ประกายแก้ว ภรรยาในนามสุดสวย
กับเรื่องราวความรักที่มีแฟนเก่าสามีเข้ามาเป็นมือที่สาม

อ้างว่าออกจากบ้านกลางดึกเพราะนังนั่นไม่สบาย
แล้วนังนี่ไม่สำคัญเหรอ ป่วยแทบตายสามีบ้าๆ กลับไม่สนใจดูแล
ได้! พอที งั้นจบกันแค่นี้
รักมันมากนัก กลับไปง้อขอคืนดีกับมันเลยไป๊!
........................................

"ไม่ได้นะตุลย์! จะให้พสุมีข่าวเสื่อมเสียช่วงใกล้จะยุบสภาไม่ได้! เขาเอาเราตายแน่"
เขย่าแขนชายคนรัก ร้องเสียงหลงเตือนความจำให้เขาหวนนึกถึงเหตุการณ์เก่า
"ผมไม่สนใจ" ตนุภัทรไม่ทุกข์ร้อน มีแค่พินต้าคนเดียวที่ร้อนรุ่ม
ไม่สนใจ? ตนุภัทรพูดอะไร เขาจะบ้าไปแล้วเหรอ!
"ใครจะยอมให้แกทำตามใจชอบ! ส่งโทรศัพท์มาให้ฉัน!"
"ไม่" ยิ้มสะใจ นี่สินะ ที่เรียกว่าหัวเราะทีหลังดังกว่า
"อย่าฝันเลยว่าฉันจะลบรูป ให้แกได้มีความสุขตามที่หวัง!"
"นังแก้ว! แกอยากโดนตบนักใช่ไหม!"
พินต้าฉุนจัด พุ่งมือไวไปขยุ้มศีรษะประกายแก้วรุนแรงชนิดที่มีเส้นผมหลุดติดมือมาเป็นกลุ่ม
"มาสิ! แกมีมือคนเดียวหรือไง!" ออกแรงขยุ้มหนังหัวพินต้ากลับคืน
"พินต้าหยุด! หยุดเลยทั้งคู่!" ตะโกนสั่งสองสาว
สังขารประกายแก้วไม่เอื้ออำนวย ทุ่นแรงตบตีด้วยการฟาดโทรศัพท์ปัวะ! ปัวะ! ปัวะ! ใส่หน้าผากสีน้ำผึ้งจนพินต้ายอมปล่อยมือ
"โอ๊ย หัวฉันโนหมดแล้ว นังบ้า!"
ถอยหลังกลับมาตั้งหลักยกมือกุมหน้าผากด้วยความเจ็บ เหลือกตากลมโตใส่คู่อริก่อนปริงตัวพุ่งตัวเข้าหาอีกครั้งหวังจะตบให้หนักกว่าเดิม สองสาววิ่งฝ่าด่านกรรมการ ง้างมือเตรียมจะแลกตบ แววตามุ่งมั่นเกินกว่าจะหยุดเพราะคำสั่งของชายที่เป็นต้นเหตุ
จังหวะจะถึงตัวทั้งสองลดองศาฝ่ามือฟาดเพียะ! ไม่ยั้งมือ ตามด้วยลูกเตะผ่าหมากให้ตายกันไปข้าง
ผลลัพธ์น่ะเหรอ? ล้มตึงสิครับ! หมายถึงตนุภัทร
เขาดันทะลึ่งวิ่งเข้ามาแทรกกลางวง จึงต้องรับลูกตบกับลูกเตะจากสองสาวที่ซัดเต็มข้อล่อเต็มแข้งไปเต็มๆ

ร่างสูงนั่งจุกแอ้ก อายที่จะลดมือลงไปกุมเป้ากางเกง แต่สาวๆ น่าจะสังเกตได้จากสีหน้าว่าเขาจะต้องเจ็บมาก มันเปลี่ยนเป็นสีแดงเข้ม เขาหลับตาควบคุมอารมณ์ ก่อนท่อนแขนข้างหนึ่งจะถูกดึงให้ลุกขึ้น ลืมตาขึ้นมาถึงเห็นว่าเป็นมือพินต้า คนเจ็บเบิกตากว้างใส่คนรักเก่า เห็นเต็มตาว่าขาข้างหนึ่งที่เตะอัดเข้าเป้าก็คือขาเรียวๆ ของหล่อน
"ว้ายตุลย์! เจ็บมากไหมคะ พินต้าขอโทษ ขอโทษนะคะ"
หล่อนลนลานสำรวจรอบตัวเขา แตะต้องตามตัวดูว่าเจ็บตรงไหนเพิ่มหรือเปล่า ยังดีที่มีสำนึก ไม่เหมือนใครอีกคน
"ไม่เป็นไร ผมไม่เจ็บ" ที่ไหนกันเล่า! ยังต้องยืนงอตัวอยู่เลย
"พินต้าช่วยพยุงนะคะ" แสดงความจริงใจพร้อมกับวาดวงแขนโอบรอบเอวหนา ทว่าจะบางและพลิ้วเป็นพิเศษตอนที่อยู่บนเตียง ห้องเย็นแต่เหงื่อซึม สงสารเขาจนต้องหันไปแว้ดใส่นังเด็กบ้า ไม่เจียมกะลาหัวเอาซะเลย แค่ยืนเหมือนจะล้ม เสียงหายใจสั้นและมีเสียงหวีดเหมือนคนจะตาย สภาพดูไม่ได้ แต่อวดเก่งตั้งการ์ดเตรียมพร้อมต่อสู้ มันเกิดในค่ายมวยหรือไง ไม่ใช่สู้ไม่ได้ แต่พินต้าไม่อยากสู้ สวย รวยขนาดนี้ ทำไมจะต้องลดตัวลงไปตบตีกับเด็กอายุน้อยกว่า
"แกยังคิดจะสู้อีกเหรอ! ยาหมดหรือหลุดโซ่ ถึงไล่กัดคนนั้นคนนี้ หรืออิจฉาที่ตุลย์สนใจฉันมากกว่า ถึงได้บ้าได้มากขนาดนี้!"
"ฉันไม่เคยอิจฉาคนอย่างแก!"
ดวงตาปริ่มล้นไปด้วยหยดย้ำตาที่ไหลบ่าลงมาอาบแก้ม ใจจะขาดรอนๆ ที่ต้องทนมองสามีกอดกับผู้หญิงคนอื่นครั้งแล้วครั้งเล่า จากรักเปลี่ยนเป็นเกลียด ทั้งเกลียดตัวเองที่ไม่รู้จะอดทนไปเพื่ออะไร ในเมื่อรู้อยู่แล้วว่าสุดเส้นทางไม่มีทางได้สมหวังในความรักกับคนอย่างเขา คนที่มองตาประกายแก้วตอนนี้ และสื่อความรู้สึกว่าเกลียดชังหล่อน
"แต่ฉันเกลียด... และอยากเหยียบแกให้จมดิน!"
"พอได้แล้วแก้ว! เป็นเหี้ยอะไร ถึงเอะอะโวยวายไม่หยุด!"
"แล้วพี่ล่ะเป็นเหี้ยอะไร! ถึงพามันเข้ามา!"

.................................................................................

คณานางค์ชวนคุย
ท่านไหนอารมณ์ดีอยากอารมณ์เสีย แนะนำให้อ่านค่ะ
พระเอกของเราจะทำให้นักอ่านทุกท่านปวดหัวตั้งแต่บทแรกไปถึงบทจบ
นางเอกของเราสายสตรอง แบกผู้ชายทั้งเรื่อง จะแบกแบบไหน ลุ้นในฉบับเต็มค่ะ

..................................................................................

เรื่องอื่นๆ ในเซตสมยอมรัก หรืออีกชื่อ เซตยาใจคนจน
1. สมยอมรักเมียครึ่งคืน - ติณณภพ ประกายดาว (แม่ค้าขายเนื้อย่างเสียบไม้ มี e book)
2. สมยอมรักเมียในนาม - ตนุภัทร ประกายแก้ว (แม่ค้าขายขนมจีนน้ำยา *เรื่องนี้*)
3. สมยอมรักเมียพาร์ทไทม์ - เจตนิพัทธ์ ประกายฟ้า (แม่ค้าขายน้ำมะพร้าวปั่น แต่... ยังไม่เขียนน้า รอก่อนค่ะ)

(กดผ่านหน้าเว็บประหยัดกว่า ios/apple)