ตราบสิ้นหัวใจสลาย

เจ้าจอม : ไม่ว่าจะต้องทำชั่วปานใด ข้าจะต้องเอานางมาเป็นของข้าให้จงได้
ลำธาร : คนเลว
******
“เจ้าจอม” เด็กสาวเดินกลับมายืนตรงหน้าเขา
“ไปไหนมาดึกดื่น ข้ามารออยู่ตั้งนาน” เขาก้าวเข้ามาแนบชิดคว้าแขนเรียวบีบแน่น
ลำธารนิ่วหน้าด้วยความเจ็บ พยายามบิดแขนออกจากการเกาะกุมแต่เขาก็ไม่ยอมปล่อย กลับดึงร่างบางเข้ามากกกอด
ความใกล้ชิดที่กะทันหันแบบนี้ลำธารไม่คุ้นชิน จึงพยายามขืนตัวออกห่าง 
“ปล่อยก่อนเจ้าค่ะ”
เจ้าจอมนิ่วหน้า ท่าทางรังเกียจเขาเช่นนี้หมายความว่าอย่างไร
“เอ็งรังเกียจข้ารึ”
“เอ่อ” โดนถามตรงๆ เช่นนี้ ลำธารก็นิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนว่า “เปล่าเจ้าค่ะ แต่ลำธารพึ่งอาบน้ำมา ผ้ายังไม่ได้พลัด”
“อ่อ นั้นสินะ” เขาเพิ่งรู้สึกว่านางสวมผ้าถุงเปียกอยู่
“เจ้าจอมมาหาลำธาร มีอะไรหรือจ๊ะ”
ชายหนุ่มยิ้มกริ่ม ยกมือลูบเส้นผมสวยที่เกล้าขึ้นกลางศีรษะ ลูกผมตกลงมาบางส่วนยังเปียกชื้นทำให้นางดูเย้ายวนมากกว่าเดิม

********
คำเตือน มีเนื้อหา Nc นะจ๊ะ