พริกแกงกับแตงไทย

“ผมว่าหลายคนคงอยากทราบว่าเจ้าบ่าวของเราเจอเจ้าสาวครั้งแรกที่ไหน ช่วยบอกหน่อยครับ”

“ผมเจอเธอครั้งแรกที่โลกแห่งความฝัน”

คำตอบถูกขานรับด้วยเสียงล้อเลียนตลอดจนเสียงผิวปากดังสนั่นจากโต๊ะเพื่อนเจ้าบ่าวเจ้าสาว

“เพราะผมเจอเธอที่ดรีมเวิร์ลครับ”

เสียงหัวเราะครืนใหญ่ตามมาทันที มุกสวนสนุกจากชายหนุ่มอารมณ์ดีใบหน้าคมคายทำให้หญิงสาวในชุดสีขาวยาวกรอมพื้นที่ยืนอยู่เคียงข้างอดมองค้อนไม่ได้

“แล้วฝ่ายเจ้าสาวคนสวยรู้จักเจ้าบ่าวได้ยังไงครับ”

“เผอิญเขาเดินมาขอเบอร์ค่ะ”

“ฝ่ายเจ้าบ่าวรุกเร็วใช่เล่นนะครับ เจอกันปุ๊บ ขอเบอร์ปั๊บ!!”

“เอ่อ...เบอร์รองเท้าค่ะ

คนเคยขอเบอร์ทำสีหน้าปั้นยาก..ใช่แล้ว..รองเท้าผ้าใบส้นหนาเบอร์สามสิบห้า เหยียบกระทืบเท้าเขาด้วยความจงใจยังฝังแน่นในความทรงจำ เขาต้องขากะเผลกไปตั้งหลายวันกว่าจะหายกลับมาเดินได้ปกติเหมือนเดิม

‘ฮึ ฝากไว้ก่อนเถอะยัยพริกแกง คืนนี้แหละจะเอาคืน’

ชายหนุ่มอมยิ้ม มองเจ้าสาวแสนสวยข้างตัวอย่างมาดหมาย ที่จริงเขาก็ไม่ได้คิดแค้นอะไรเธอหรอก เพราะความรู้สึกนั้นได้แปรเปลี่ยนเป็นความรู้สึกดี ๆ ที่เรียกว่า ‘รัก’ ไปหมดแล้ว หากความขี้เล่นซุกซนในจิตใจสั่งให้ชายหนุ่มหาเรื่องแกล้ง ทั้งกวน ทั้งแหย่เธอเป็นประจำตั้งแต่รู้จักกัน และต้องขอบใจรองเท้าผ้าใบส้นหนาของเจ้าหล่อน เพราะถ้าไม่มีเรื่องเกิดขึ้นในวันนั้น ก็คงไม่มีเรื่องราวในวันนี้..

..วันที่เขาและเธอได้ใช้ชีวิตร่วมกัน..