สยบรักเจ้านายซาตาน

“เป็นห่วงฉันเหรอ” เอ่ยถามในระหว่างที่เธอลดมือลงเก็บของเข้ากล่อง ความนุ่มนวลที่ชมจันทร์บรรจงเช็ดแผลให้สะอาดยังค้างอยู่ปลายหน้าผากทั้งที่ร่องรอยความเจ็บปวดยังไม่จางหายแต่ความอบอุ่นจากเธอช่วยบรรเทาความทรมานได้จนแทบไม่เหลือ

“...”เธอไม่ตอบ เร่งมือเก็บของต่อ ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าน้ำเสียงนุ่มทุ้มสร้างความปั่นป่วนมวนท้องจนร่างบางไม่สามารถขยับไปไหนได้ในทันที

“ถ้าอย่างนั้นก็ช่วยปลอบฉันได้หรือเปล่า”อาเธอร์ยกมือขึ้นไล้กรอบหน้าหวาน เชยคางเรียวเล็กขึ้นมาสบตา เธอยังคงเงียบ ตาใสประกายระริก การกลับตัวรวดเร็วของเขาทำให้ชมจันทร์รู้สึกสับสน เธอกำลังไม่เข้าใจในความนุ่มนวลของชายหนุ่มที่มอบให้ ณ เวลานี้ “ไม่จำเป็นต้องตอบ ฉันจะขอเข้าข้างตัวเองว่าเธอตกลง”

“ฉันไม่...อุ๊บ”เสียงใสขาดห้วงไปเมื่อความอ่อนโยนเข้ามาครอบครองที่ริมฝีปากเธอ ค่อยดูดกินความหวานอย่างอ่อนโยน มือข้างที่ว่างรั้งร่างบางให้มาแนบชิดมากยิ่งขึ้น เท่าไหร่จึงจะพอ อาเธอร์ตั้งคำถามภายในใจเมื่อเริ่มชิมความหวานจากชมจันทร์อย่างกระหาย ยิ่งได้รับการตอบสนอมจากเธอเขายิ่งรู้สึกเคลิ้มไร้การควบคุม

“...”ความอ่อนโยนจากชายหนุ่มทำให้ชมจันทร์ระเริงไปกับสิ่งนั้น เธอเคยหวังว่าสักวันเขาจะหันมาแสดงท่าทีอ่อนโยน มองเธอด้วยสายตาเป็นมิตรบ้าง แล้ววันหนึ่งเขาก็แสดงมันออกมา แต่ต่างจากรูปแบบที่เธอจินตนาการเอาไว้มาก...