อุ้มหัวใจมาเฟีย

*** นิยายหมดสัญญากับสนพ. เนื้อหาหือนเดิมจ้า***

วรดา ธนาภา อดสงสัยไม่ได้ว่าเจ้าหนี้ที่มารดาของเธอติดค้างเงินไว้เป็นจำนวนมากคือใคร หญิงสาวเฝ้าทำงานเก็บเงินเพื่อที่ว่าสักวันหนึ่งถ้าเธอพบเขา เธอจะนำเงินนั้นไปคืน แม้ว่าจะไม่ใช่ทั้งหมดก็ตาม แต่แล้วจู่ๆ เธอก็ได้รับดอกไม้ช่อโต พร้อมข้อความปริศนาว่า ‘พบกันเร็วๆ นี้’
มิคาเอล เดนิคอฟ มาเฟียแห่งมอสโกผู้เป็นเจ้าหนี้ลึกลับคนนั้น เขาหล่อ เขาฉลาด และอันตรายกว่าที่คิด เพียงแค่เขาใช้แผนการขั้นอ่อนหัด เธอก็หลงกลเดินเข้ามาติดกับง่ายๆ ยิ่งเมื่อลูกหนี้สาวคนจนต้องการเจรจาต่อรองขอผ่อนชำระ มิคาเอลจึงเสนอเงื่อนไขประหลาดเพื่อหักล้างกับหนี้สินก้อนโต ก็มันไม่มีกฎข้อไหนบอกไว้นี่ว่า ห้ามจับลูกหนี้มาเป็นแม่ของลูก!
“วรดา นี่เธอหาว่าฉันแก่เหรอ หา” ใบหน้าหล่อเหลาบึ้งตึงอย่างไม่พอใจ ดวงตาสีฟ้าดุดันจ้องคนพูดเขม็ง
“ก็มันจริงนี่คะ อุ้มวิกกี้แค่นี้ถึงกับข้อมือเคล็ดกันเลยทีเดียว” หญิงสาวผู้ไม่รู้ชะตาตัวเองบ่นอุบ พูดความจริงเข้าหน่อยทำเป็นรับไม่ได้
“งั้นก็มาลองลิ้มรสคนแก่สักหน่อยเป็นไง” มาเฟียหนุ่มกระตุกยิ้มมุมปากขณะใช้มือข้างที่ไม่เจ็บรวบร่างบางให้ขึ้นมานั่งบนตักอย่างรวดเร็ว ไม่ทันที่หญิงสาวจะได้ตั้งตัว ถึงกับร้องออกมาเสียงหลง พยายามดิ้นลงจากตักแกร่ง
“ว้าย คุณมิค ปล่อยวิกกี้นะ”
“อย่าดิ้นสิ” เสียงทุ้มแหบพร่าสั่งชิดใบหูนุ่ม
“คุณมิคก็ปล่อยวิกกี้สิคะ”
“เรื่องอะไรจะปล่อย จะพิสูจน์ให้ดูว่าคุณมิคไม่ได้แก่”
“อุ๊ย คุณมิคาเอล