ดวงใจเหมันต์ ปลายทางฝันคือเธอ

เพราะอุบัติเหตุได้นำพาชายแปลกหน้าเข้ามาเยียวยาหัวใจที่เย็นชา ให้อบอุ่นท่ามกลางอากาศอันหนาวเหน็บ

*******************

เธอไม่ยอมมอง เหมันต์จึงต้องใช้ปลายนิ้วเชยคางขึ้น ดวงตาสวยหวานยังคงมีแววของความบอบช้ำ “จริงอยู่ที่เราเพิ่งรู้จักกัน แต่เวลาหลายวันมานี้ ผมเอาแต่คิดทบทวนกับตัวเองถึงความรู้สึกที่มีต่อคุณ ผมคงทนไม่ได้ที่จะปล่อยให้คุณเดินออกไปจากชีวิต”

“คุณเหม...” คำพูดของเขากำลังทลายกำแพงของเธอ “ฉันขอบคุณสำหรับความรู้สึกดีของคุณนะ แต่..”

เมื่อสารภาพความรู้สึกของตัวเองออกไปแล้ว เหมันต์ก็จะไม่ยอมให้เธอปฏิเสธเขาได้ง่ายๆ อีก จึงชิงพูดขึ้นก่อนที่เธอจะเริ่มประโยคใหม่ “ผมเชื่อว่าความรู้สึกระหว่างเรา มันไม่ใช่ความรู้สึกผิวเผินธรรมดา แต่หากคุณยังไม่แน่ใจว่ามันคืออะไร คุณก็ไม่ควรที่จะหันหลังให้มัน ผมขอให้คุณอยู่ที่นี่กับผมไปก่อน จนกว่าจะรู้ว่าไอ้ความรู้สึกที่มีเรามีระหว่างกันนี้มันคืออะไรได้มั้ยนัทธ์หทัย”

ปลายนิ้วลูบไล้อยู่ตรงข้างแก้มนุ่มเนียนสร้างความร้อนผ่าวให้ให้วิ่งไปตามร่างกาย ใบหน้าเขาเคลื่อนเข้ามาใกล้แต่กลับหยุดก่อนที่ริมฝีปากจะแตะกัน เธอไม่รู้หรอกว่าเขาต้องหักห้ามใจแค่ไหน

“สุภาพบุรุษคงต้องขอโทษที่บังอาจจูบคุณอย่างนั้น แต่สำหรับผมที่เป็นแค่ผู้ชายธรรมดาคนหนึ่ง ผมจะไม่ขอโทษในสิ่งที่ทำอย่างตั้งใจนั้นเด็ดขาด เพียงแต่ผมจะไม่ทำอีก หากคุณไม่เต็มใจ”