มายาพรางรัก

“ไม่”
พิราอรดิ้นหนีรุนแรง แรงดึงของเธอแทบจะกระชากสองร่างตกเตียง จนดีโก้ต้องโถมตัวกดเธอแนบเตียงนุ่มเมื่อเธอไม่ยอมอยู่เฉย
“จะดิ้นให้เหนื่อยทำไม คุณก็รู้ระหว่างเราเป็นอะไรกัน” มือหนาแตะสีข้างลูบขึ้นลง ไม่สนใจแรงหยิกตรงด้านหลัง
“ฉันกับคุณเป็นศัตรูกัน และตอนนี้ฉันอยากฆ่าคุณที่สุด ปล่อย!” พิราอรเหวี่ยงกำปั้นใส่ใบหน้าเขา แต่เหมือนอีกฝ่ายจะรู้ทัน จับมือเธอกดลงกับที่นอน แนบหน้ากับแก้มเนียน
“เหรอ แต่ที่รู้ หลายเดือนก่อนเราเคยมีกิจกรรมบนเตียง ไม่มีศัตรูคู่ไหนฟัดกันบนเตียงหรอก กลิ่นกายเธออบอวลไปทั่วห้อง เสียดายวันนั้นฉันอารมณ์ไม่ดีเท่าไหร่ ไม่งั้นคงได้ฝังรากลึกยิ่งกว่านั้น”
“ปากเสีย ฉันกับคุณไม่เคยมีอะไรกันทั้งนั้น วันนั้นแค่หมาตัวหนึ่งกัดฉัน”
“แต่ไอ้หมาตัวนั้นมันก็ผัวเธอ” ชายหนุ่มกระแทกปากดูดเม้ม แรงบดขยี้ปราบคนดื้อให้ยอมสยบ มือหนานวดคลึงไปทั่วร่าง