เก้าเล่ห์ลวงรัก

นี่ใช่ไหมที่เขาเรียกว่าเวรกรรมตามทัน? บาปบุญมีจริง?

ปกติชอบเผือกเรื่องชาวบ้าน งานหลักคือการติดตามเพจเมาท์มอยดารา งานรองคือสาดเงินเปย์ให้ลูกและสามีมโนไม่ยั้ง สุดท้ายฟ้าเลยลงทัณฑ์ให้ติ่งตัวแม่ เจ้าของสโลแกน “เสียเป็นแสน แขนไม่ได้จับ” อย่าง พิตตินันท์ ต้องรับบท ‘นางบาป’ ดาบนั้นคืนสนอง เผือกเพลินเกินห้ามใจจนตกกระไดพลอยโจนได้สามีระดับเพชรยอดมงกุฎมาครองโดยไม่ทันตั้งตัว!

ทั้งๆ ที่ตกลงกันไว้ดิบดีว่าจะหมั้นกันแบบหลอกๆ สักสามเดือนแล้วค่อยโบกมือลา เพราะ ‘เข้ากันไม่ได้’ กลับกลายเป็นว่าหมั้นได้ไม่ถึงสองเดือน เธอต้องวิ่งโร่ไปขอให้ กุลพิธาน์ เข้าพิธีแต่งงานกันแบบสายฟ้าแลบเสียแล้ว!

“คุณจะบอกว่าคุณไม่ชอบผม? ไม่ชอบหน้าแบบนี้? รูปร่างแบบนี้?”

“ฉันอาจจะเป็นคนส่วนน้อย...”

“แน่นอนว่าคุณเป็นคนส่วนน้อย ถ้าคุณไม่ชอบแบบนี้ แล้วคุณชอบแบบไหน?” เทวดาบนสวรรค์รึไง?

โอ๊ย! เกิดมาจากท้องพ่อท้องแม่ไม่เคยเห็นใครมั่นหน้าขนาดนี้! นี่เขาคิดว่าเธอเขินอายเลยไม่กล้ายอมรับว่าเธอชอบเขางั้นรึ?

แล้วที่บอกว่าเธอ ‘พิลึก’ นั่นมันอะไรกันยะ!

“ฉันไม่ได้ชอบคุณ! คุณไม่ได้มีอะไรใกล้เคียงกับชายในฝันของฉันเลยสักนิด! นี่! แบบนี้ต่างหากที่ฉันยอมตบตีกับชะนีทั้งโลกเพื่อให้ได้มา!” พิตตินันท์ตัดสินใจเปิดอัลบัมภาพในโทรศัพท์มือถือของเธอให้เขาดู จะได้เลิกมโนว่าตัวเองเป็นที่ต้องการของชะนีทุกผู้ทุกนามเสียที!

“แบบนี้ต่างหากที่เวลายิ้มทีหัวเข่าชะนีอย่างเราก็ละลายกลายเป็นวุ้น ทำอะไรไม่ได้นอกจากคลานเข่าเข้าไปซบแทบตักเขาด้วยความรัก! อย่างคุณน่ะเหรอ? เหอะ! ให้ฟรีแถมกรมธรรม์ประกันชีวิตอีกร้อยล้านฉันยังไม่เอาเลยย่ะ!”

***นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายเรื่องใหม่ล่าสุดของปุริมปรัชญ์ (จอมรวินท์)ที่ไม่เคยตีพิมพ์และวางจำหน่ายที่ไหนมาก่อน อ่านแล้วถูกใจฝากกดหัวใจเป็นกำลังใจให้กันบ้างนะคะ ขอบพระคุณที่กรุณาติดตามผลงานของมดค่ะ***