ไฟรักกลางสายฝน

ความรักที่หายไปแบบไม่ทันรู้ตัว ทำให้เขาจมอยู่กับความเจ็บ
เมื่อได้เจอกันอีกครั้ง ไฟรักจึงโหมกระหน่ำแบบไม่ทันตั้งตัว
.............................

“อย่าหันหลังให้ผม อย่าจากผมไปแบบนี้อีก”
“ไม่เอานะแดน อย่า...”
“อย่ามาห้าม”
...............................

“อ้าว แดน จะกลับแล้วเหรอคะ”
“เปล่า แต่ข้างในคนเยอะ ผมเลยว่าจะพาคุณขึ้นไปกินกันข้างบน”
ฝนทิพย์เผลอหน้าร้อนกับคำชวนสะกิดหู และคิดว่าเธอไม่ได้คิดลึกไปเองด้วยเพราะรอยยิ้มร้ายลึกที่มุมปากของคนชวนบอกให้รู้ว่าเขาคิดทุกคำที่พูดจริงๆ
“ไปเถอะ ผมสั่งอาหารขึ้นไปส่งแล้ว” คนเปลี่ยนวิกฤตเป็นโอกาสรีบฉวยโอกาสโอบบั้นเอวหญิงสาวเป็นการเร่ง แต่ฝนทิพย์รีบฝืนตัวไว้
“เอ่อ แต่...”
“ทำไม กลัวเหรอ” คำสบประมาทมาพร้อมแววตาท้าทาย ฝนทิพย์มองเห็นเจตนาที่อีกฝ่ายสื่อออกมาเด่นชัดกว่าคำพูด
“แดนก็รู้ว่าฝนไม่ใช่คนขี้ขลาด”
“รู้สิ คุณกล้าทุกอย่าง กล้าแม้กระทั่งทิ้งผัว”
“แดน!”