ไม่รักก็ไม่รัก

ทำดีแทบตาย สุดท้ายไม่รักก็คือไม่รัก


ชีวิตคู่จากการบีบบังคับจบลงภายในระยะเวลาอันสั้น สลิลาเรียนรู้แล้วว่าทำดีแทบตาย ไม่รักก็คือไม่รัก จึงเซ็นใบหย่าปลดปล่อยน่านฟ้าไปมีความสุขกับคนรัก ส่วนนางร้ายอย่างเธอขอหลบไปเลียแผลเงียบๆ คนเดียว แต่ดั่งนรกชังสวรรค์แกล้ง จะเรียกคนเดียวก็ไม่ถูกเพราะมีอีกหนึ่งชีวิตติดครรภ์มาด้วย เธอกล้ำกลืนฝืนความเจ็บ เชิดหน้ารับสถานะแม่เลี้ยงเดี่ยวขณะเฝ้ามองเขาสร้างครอบครัวใหม่ราวกับตอกย้ำซ้ำลงกลางใจ คงไม่มีที่ใดที่ผืนน้ำกับแผ่นฟ้าจะบรรจบ


“เราเป็นสามีภรรยากัน ถ้าพี่เดือดร้อน ลิลายินดีช่วยเสมอนะคะ” เลื่อนมือมาช่วยติดกระดุมเสื้อ มองแต่แผงอกไม่กล้าสบตาเขา
น่านฟ้ารู้สึกเสียดในอก ที่ผ่านมาไม่เคยเหลียวแลภรรยาคนนี้เลยขณะที่เธอคอยห่วงเขาตลอดเวลา น้ำใจที่มีให้เขาขอบคุณแต่ไม่เคยคิดผลักภาระเต็มสองบ่าให้สลิลาสักนิด
“อืม พี่ไม่เป็นไรหรอก”
“งั้นทำไมพี่ต้องขึ้นเวรหนักขนาดนี้คะ หรือเพราะไม่อยากกลับบ้าน”
หมอหนุ่มหนักใจ หากพูดความจริงไป เธอจะโกรธหรือตามรังควานแพรพรรณไหม แต่ท้ายสุดก็ตัดสินใจบอกเพราะเขาไม่อยากโกหก
“ช่วงนี้แพรกำลังจะขยายกิจการ จำเป็นต้องใช้รถเลยขอให้พี่ช่วยผ่อนก่อน ร้านอยู่ตัวเมื่อไรจะผ่อนต่อเองน่ะ”
สลิลาเหมือนโดนฟ้าผ่าแสกหน้า สองมือตกข้างตัว ก้าวถอยหลังออกห่าง รู้สึกสิ้นหวังในตัวเขาอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน เธอพยายามเท่าใดในสายตาเขาก็มีแต่แพรพรรณ
หญิงสาวมองชายผู้เป็นที่รักผ่านม่านน้ำตา เปล่งเสียงอย่างท้อถอย
“ลิลาไม่เคยขออะไรพี่เลยนอกจากชีวิตแต่งงานนี้มีแค่เรา แต่ไม่เป็นไรค่ะ...ไม่รักก็ไม่รัก”

.................................

“นาน...เท่าไรแล้ว” หลุบตามองหน้าท้องเธอด้วยความละอายใจ
“แปดสัปดาห์ค่ะ”
“เรื่องสำคัญขนาดนี้...คิดจะบอกกันบ้างไหม”
“บอกแล้วจะเปลี่ยนอะไรเหรอคะ พี่ให้ลิลากินยาเพราะไม่ต้องการเขาแต่แรก"
“ถึงมันเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้ แต่ในเมื่อเขามาแล้ว...นั่นก็ลูกพี่นะลิลา”
“แล้วไงคะ! พี่จะเลิกกับเมียมารับผิดชอบไหมล่ะ!”
“พะพี่...”
“ลิลา...เราคุยกันดีๆ เถอะนะ”
สลิลาสูดลมหายใจลึกสงบสติอารมณ์
“ได้ค่ะ ลิลาจะพูดรอบเดียว ลิลาตั้งใจจะเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวตั้งแต่รู้ว่ามีเขา ไม่ต้องการความรับผิดชอบใดๆ จากพี่”
“ลิลาอยากเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว แล้วลูกล่ะ? เคยถามเขาหรือเปล่า การโตมาโดยขาดพ่อหรือแม่ หรือทั้งพ่อแม่ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย”
“พี่ไม่รักทั้งลูกทั้งลิลา...แล้วจะดื้อดึงอยู่ในชีวิตพวกเราทำไม ระหว่างเราให้มันจบตรงนี้ได้ไหม ลิลาเหนื่อยเต็มทีแล้ว”
“ลิลา...เอางี้นะ พี่ว่าเรายังใจร้อนกันอยู่ ไว้เย็นลงกว่านี้เราค่อยมาหาทางออกกันดีไหม”
“ไม่ค่ะ เกมนี้ไม่มีวินวิน มีแต่ซีโร่ซัม ลิลาผิดเองที่บังคับพี่แต่งงานด้วยและจะรับผิดชอบผลที่ตามมาคนเดียว”
“ลูกทั้งคนไม่ใช่เกม”
“หมดธุระแล้วก็เชิญค่ะ”