เล่ห์รักคนพาล

"เรียกตำรวจมาเลยครับ ผมว่างานนี้ต้องมีคนติดคุกเพราะทำร้ายร่างกายแน่"
"คะ?"
"เห้ย!"
"ขอร้องล่ะค่ะ อย่าให้เป็นเรื่องราวใหญ่โตเลย" นลินญารีบเข้าไปขอร้องอีกคนทันที
"เรื่องราวใหญ่โตหรือ ก่อนหน้านี้เธอพยายามทำให้มันเป็นอย่างนั้นไม่ใช่หรือ นี่ฉันยังไม่ได้ตะโกนเหมือนที่เธอตะโกนเลยนะ"
"ฉันไม่ได้ตั้งใจ ฉันขอโทษจริง ๆ ค่ะ คุณอย่าแจ้งความได้ไหมคะ" นลินญาเดินเข้ามาขอร้องอีกคนให้เห็นใจ
"งั้นถ้าไม่อยากเข้าคุก เธอก็จ่ายค่าเสียหายก็แล้วกัน"

"ฉันขอร้องค่ะ ขอลดลงอีกได้ไหมคะ ฉันสัญญาว่าจะหาเงินมาจ่ายให้คุณให้ได้"
"งั้น จะลดให้ยังไงดี หรือจะให้ชดใช้แบบไหนดีนะ"
"ลองเปลี่ยนจากคำขอโทษ เป็นการคิดวิธีหาเงินมาจ่ายฉันซิ เธอก็ได้ยินราคาที่ฉันเรียกไปแล้วนี่นา หรือถ้าไม่จ่าย โรงพักก็พร้อมให้เธอเดินเข้าไปหานะ" ก้องฤทธาไม่ลดความเขี้ยวของตัวเอง
"แต่เงินมากมายขนาดนั้นจะให้ฉันไปหามาจากไหนละคะ?"
"งั้นก็ทำให้ฉันพอใจซิ"
ก้องฤทธามองเด็กสาวตั้งแต่หัวจรดเท้า ก่อนจะนั่งลงด้วยท่าทีไม่ทุกข์ร้อนอะไร ต่างจากคนที่ต้องให้คำตอบเขาไปว่าเธอจะทำอย่างไรกับชีวิตน้อย ๆ ที่แสนไร้ค่าของตัวเองในตอนนี้
"คะ คุณว่ายังไงนะคะ?"
"ก็ต้องมาดูก่อนว่าเด็กอย่างเธอจะทำให้ฉันพอใจได้ยังไง"