ชายาองค์รัชทายาทโจวอี้เฟย

“นับจากข้าเกิดมา ยังไม่เคยเห็นสระสรงน้ำใดยิ่งใหญ่เช่นนี้มาก่อน” เมื่อดื่มด่ำกับความงดงามด้านหน้าจนพอใจ ร่างบางจึงย่อตัวลงก่อนวางตะเกียงไว้ด้านข้าง

ค่อย ๆ เปลื้องชุดที่สวมใส่ออกทีละชิ้น เผยให้เห็นสรีระอันผุดผ่อง ที่ไม่เคยมีใครในใต้หล้าได้เชยชมมาก่อน หลังจากถอดชิ้นสุดท้ายกองลงกับพื้นแล้ว นางจึงหย่อนตัวลงน้ำขณะที่รอยยิ้มหวานเผยออกมาด้วยความสุข
หญิงสาวว่ายน้ำเล่นจนลืมเวลาที่ล่วงเลยไป นางสำราญอยู่กับสระสรงน้ำขนาดใหญ่ ที่มีดอกไม้นานาชนิดลอยเหนือผิวน้ำ ก่อนจะหยิบขึ้นมา แล้วเป่าทิ้งไปพลางส่งเสียงหัวเราะคิกคักอยู่ลำพัง ในห้องนั้นมีเพียงแสงของตะเกียงริบหรี่ให้ความสว่าง แม้จะเห็นเพียงแสงสะท้อนจากน้ำอันน้อยนิด แต่ก็งดงามจนนางไม่อยากขึ้น ยอมแช่อยู่จนกว่าจะพอใจ

“พรึบ!” อยู่ ๆ แสงไฟจากตะเกียงนับสิบที่ตั้งอยู่ในห้องก็สว่างเจิดจ้าในทันที ราชธิดาซูเจินเบิกตากว้างพลางหันมองตะเกียงที่ส่องแสงสีนวลสว่างไสวออกมา ก่อนจะเห็นวรกายขององค์รัชทายาทปรากฏตรงหน้า นางจับจ้องไปยังวรกายของเขาตาไม่กะพริบ พลางแม้มปากแน่น น้ำจากไรผมหยดลงบนเนื้อตัวสองสามหยด แลทุกอย่างหยุดนิ่ง
พร้อมทั้งสองสายตาผสานสบกันครู่หนึ่ง ก่อนราชธิดาซูเจินจะตั้งสติได้ จึงรีบมุดน้ำหนี