เป็นคุณเท่านั้น เล่ม 2 (จบ)

"รุ่นพี่คนนี้เป็นคนที่ดูสูงเกินเอื้อม เป็นผู้ชายในอุดมคติของใครหลายคน แต่เขากลับเป็นคนเดียวที่มองเห็นผู้หญิงอย่างฉันในสายตา
ทว่า ทำไมเขาถึงได้เข้าหาฉัน ทำไมถึงต้องเอาใจใส่
ทำไมเขาต้องสนใจฉันด้วย
มีเหตุผลอะไรที่ฉันไม่รู้รึเปล่านะ"

-------------------------

พี่เพลงกระตุกยิ้ม ไม่รู้ว่าเขายิ้มเพราะขำหรือเพราะเอ็นดูฉันกันแน่ แล้วเขาก็หันหลังให้ แขนยาวเอื้อมขึ้นปลดผมตัวเองที่มัดไว้ก่อนหน้านี้ลง ปล่อยให้เส้นผมสยายลงคลอเคลียไหล่และแผ่นหลังอย่างงดงาม งดงามและเย้ายวนอย่างไรบอกไม่ถูก
"ผูกให้พี่หน่อย"
ทำไมต้องทำเสียงพร่าใส่ด้วย คนบ้าเอ๊ย
ฉันหน้าแดง มึนหัวไปหมดเพราะเหมือนโดนอีกฝ่ายสเปรย์ฟีโรโมนใส่เข้าเต็มๆ กว่าจะตั้งสติได้ก็เห็นว่าเขากำลังฉีกยิ้มได้ใจอยู่ก่อนแล้ว เลยทำให้อาย แล้วยิ่งอายก็ยิ่งโมโห
"ผูกเองไม่เป็นเหรอ"
"พี่อยากเล่นบทหวานๆ แบบนี้ดูบ้าง เวลาพระเอกให้สร้อยก็มักจะหันหลังให้ผูกไม่ใช่เหรอ นี่ก็หันหลังให้เราผูกผมให้ไง"
"แบบนั้นมี่ก็เป็นพระเอกน่ะสิ"
"ตราบใดที่เป็นมี่ พี่ยอมเป็นนางเอก"

---------------------------------------------------
คำเตือน: นิยายเรื่องนี้ในบางตอนอาจมีเนื้อหาหดหู่มาก โชคดีที่พระเอกดีมากจริงๆ ค่ะ