รอยชัง

...ลูกสาวคนแรกเธอยอมกลั้นใจยกให้เขา แต่สำหรับคนในท้อง อย่าหวังเลยว่าจะได้เห็นหน้า ผู้ชายใจดำอย่างอธิชาต้องไม่รู้ว่าตัวเองยังมีลูกอีกคน !
+++++++
“หน้าด้าน ! ผู้หญิงอย่างเธอมันน่ารังเกียจกว่าที่คิดเสียอีก พาลูกหนีไปจากฉันตั้งเกือบสองเดือน พอไม่มีเงินก็อุ้มกลับมาขอกันง่าย ๆ เห็นฉันเป็นควายหรือไง”
“ปายขอโทษนะคะ แต่ปายไม่รู้จะหันไปพึ่งใครแล้วจริง ๆ”
“ไม่มีปัญญาหาเงินมาเลี้ยงแต่เสือกโง่พาลูกหนีออกจากบ้าน อวดเก่งไม่เข้าเรื่อง พอไปไหนไม่รอดก็กลับมาบีบน้ำตาร้องไห้ขอความเห็นใจ ขอบอกว่ามันน่าสมเพช ฉันโคตรเกลียดเธอเลยปาย เกลียดจนไม่อยากเห็นแม้แต่เงา”
“ได้โปรดเถอะค่ะ คุณอยากเกลียดปายมากแค่ไหนก็ได้ แต่ขอให้สงสารลูกได้ไหม ปายไม่มีเงินซื้อนมแล้วจริง ๆ ถึงได้อุ้มแกมาขอจากคุณ”
“ไม่มีเงินก็ไปขายตัว ไม่ใช่มาขอทาน"
+++++
“ฟื้นแล้วเหรอครับ”
“คุณ...”
“จำผมได้ไหม คืออย่างนี้นะ ...คนที่ขับรถชนคุณเป็นน้องสาวของผมเอง”
+++++
‘อย่าเสียใจที่เรื่องกลายเป็นแบบนี้ และไม่ต้องตามหาปายให้เสียเวลา คิดเสียว่าปายตายไปแล้ว สุดท้ายนี้ขอให้คุณจงมีความสุขกับการเป็นคุณพ่อเลี้ยงเดี่ยว ลาก่อนนะคะ ...ปภานัน’
...เขาทำบ้าอะไรลงไป เพิ่งรู้ว่าตัวเองโง่ก็คราวนี้ !
+++++
“พอเถอะค่ะ อย่าพยายามอีกเลยเพราะว่าปายเป็นอิสระจากคุณนานแล้ว แสดงว่าแม่ของคุณยังไม่ได้บอกสินะว่าปายขายน้องปอร์เช่แลกกับเงินห้าสิบล้าน”
“ไม่จริงใช่ไหมปาย ผมไม่เชื่อว่าปายจะกล้าทำแบบนั้นกับลูกของเรา”
“ไม่เชื่อก็เรื่องของคุณ แต่สำหรับปายเรื่องของเรามันจบไปนานแล้ว ปายรักพี่ภู ปายเลือกผู้ชายคนนี้ ชัดเจนพอไหมคะ ถ้ายังไม่พอก็ดูแหวนที่นิ้วนางข้างซ้ายของปายซะ”
“ยอมรับความจริงเถอะว่าคุณเสียผู้หญิงคนนี้แล้ว”
“ไม่ยอม ! ปายเป็นของผม ลูกในท้องก็ของผม อย่าคิดว่าจะยอมแพ้เพราะแหวนวงเดียวสิ...มันก็แค่แหวน !”
...เขาต้องได้เธอคืนเท่านั้น ไม่มีทางยอมเป็นคุณพ่อเลี้ยงเดี่ยวไปจนตลอดชีวิต
“คุณมันบ้าไปแล้ว อยากเอาชนะจนไม่ยอมรับความจริง”
“คุณเองก็เหมือนกัน มีความสุขมากหรือไง โรคจิตเหรอ ถึงได้อยากต่อแขนต่อขาให้ลูกคนอื่น !”
เผียะ !
"คนทุเรศ !"
++++
ขอฝากนิยายเรื่องรอยชังด้วยนะคะ ขอบคุณมากค่ะ
เฟซบุ๊ก : นกหวีด โศภิตา