สัมผัสปริศนา ดวงชะตาหวนคืน

เย่วชิงร่วงลงสู่ผืนน้ำ รู้สึกว่าแม้อากาศด้านบนจะร้อนอบอ้าวแต่ผืนน้ำเบื้องล่างกลับเย็นเฉียบ นางลืมตาขึ้นมาในความมืด แหวกว่ายไปมาอยู่สักพักก็เห็นเงาร่างไร้สติของคนที่ตามหากำลังจมดิ่งลงสู่เบื้องล่าง

นางสะบัดกายพุ่งตรงไปคว้าร่างของเขาเอาไว้ มองประเมินไวๆ จากนั้นจับต้นคอของชายหนุ่มประกบริมฝีปากแบ่งลมหายใจให้ทันที

พลันความทรงจำส่วนลึกของอีกฝ่ายก็แล่นเข้ามาในหัวของนางราวกับฉากละคร

ริมบึงน้ำแห่งมีร่างของเด็กหญิงเด็กชายคู่หนึ่งกำลังตะเกียกตะกายว่ายมาจนถึงชายฝั่ง

"หากโตขึ้นข้าจะแต่งงานกับเจ้า"

นางเห็นใบหน้าของเด็กหญิงไม่ชัด รู้เพียงว่านางปีนขึ้นมาบนฝั่งได้ก่อนก็ไม่ลืมที่จะหันมายืนมือเล็ก ๆ ลากเด็กชายที่ดูจะโตกว่าสามถึงสี่ปีขึ้นมาด้วย

หัวคิ้วของนางกดลง เสียงเล็กขึ้นจมูกอย่างไม่พอใจ "ใครอยากแต่งเป็นภรรยาของท่าน! แค่เล่นซ่อนแอบกันข้าลงมาแอบในน้ำ ท่านก็ยังกลิ้งตกลงมาได้ ลำบากข้าต้องดำน้ำลงไปงม! ลำพังแค่ว่ายน้ำก็ยังว่ายไม่เป็น ภายภาคหน้าข้าจะพึ่งพาอะไรท่านได้!"

เด็กชายแววตาวูบไหวเล็กน้อยอย่างคนรู้สึกผิด

เย่วชิงรู้สึกว่าเครื่องหน้าทั้งห้าของเด็กคนนี้งดงามราวกับรูปปั้นแกะสลัก คิ้วเข้ม ใบหูเล็กขาวสะอาด มองดูแล้ว นี่คือใต้เท้าเสิ่นตอนเด็ก!

เสิ่นลู่หานตัวน้อยหันมองเด็กหญิงข้างกาย เอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าแววตาจริงจัง "เป็นเพราะข้าถูกทำลายความสามารถด้านนี้ จึงทำให้ไม่สามารถว่ายน้ำได้ แต่ ข้าให้สัญญาว่าต่อจากนี้ข้าจะหัดว่ายน้ำ ข้าจะปกป้องเจ้าด้วยชีวิตของข้า"

คำมั่นของเขาทำให้เย่วชิงรู้สึกอุ่นวาบในอก