เล่ห์ซ่อนรัก My Secret Love

“แล้วจะกลับบ้านยังไงครับ”

หญิงสาวแทบกรอกตาเมื่อจบประโยค นี่เขาเห็นเธอเป็นเด็กสามขวบหรือยังไงนะ

“ก็บีทีเอสค่ะ” ความคิดที่อยากจะกวนชายหนุ่มผุดขึ้นมา เมื่อไม่เห็นทีท่าว่าอีกฝ่ายจะหยุดถามเธอ

“ได้ยังไงกัน ค่ำมืดขนาดนั้น” คนตัวโตยังไม่ยอม “เอาเป็นว่าเดี๋ยวพี่รับเรากับเพื่อน แล้วไปกินข้าวด้วยกันนี่ล่ะ”

มาริสาแทบกรี้ดเพราะไม่คิดว่าชายหนุ่มจะใช้ไม้นี้ เขารู้ทันเธอ!

“แต่คุณธัช มุ้ยนัดเพื่อนไว้ก่อนนะคะ” น้ำเสียงกระเง้ากระงอด บ่งบอกว่าเจ้าตัวก็ไม่ยอมเช่นกัน

“พี่ก็ไม่ได้ว่านี่ครับ พี่อยากเจอมุ้ย เราได้เจอกัน มุ้ยพาเพื่อนไปกับพี่ก็ไม่ถือว่าผิดนัดแล้ว วินวินทั้งคู่”

คนบ้า แล้วเธอจะตอบคำถามสิริญายังไง

“แต่..”

“ไม่มีแต่ครับ ถ้ามุ้ยไม่อยากพาเพื่อนมาก็ไม่เป็นไร แต่เราก็ต้องไปกับพี่อยู่ดี หรือจะให้พี่ไปหาที่ออฟฟิศแทนดี สัญญาว่าจะนั่งรอเงียบๆ ไม่พูดอะไรทั้งนั้น”

มาริสารีบห้ามอีกฝ่ายเพราะเกรงว่าชายหนุ่มจะทำจริง หากเธอไม่รีบตกปากรับคำเขา แม้จะหนักใจเพราะเธอคงต้องโทรไปปฏิเสธนัดกับสิริญา แต่มันก็คงดีกว่าการพาเพื่อนไปด้วยอย่างที่ชายหนุ่มเสนอ แถมคำขู่ว่าเจ้าตัวจะเข้ามาออฟฟิศแทนนั่นอีกล่ะ

...เขาไม่พูดใช่ว่าจะไม่มีใครถาม...และตอนนี้เธอยังไม่พร้อมจะตอบคำถามใครทั้งนั้น...

แค่เรื่องงานกับเรื่องเรียนก็เครียดพออยู่แล้ว เธอยังต้องมากังวลเรื่องความสัมพันธ์อีก แม้อย่างหลังจะเรียกว่าเธอทำตัวเองแท้ๆ มันเลยดูอีนุงตุงนังขนาดนี้