สายสวาท (Moonlight Sonata)

“จริงเหรอคะ? งั้นก็แสดงว่าคีย์กลับไปที่บ้านได้แล้ว” อคิราห์รู้สึก ดีใจเป็นอย่างมาก เธออยู่ที่โรงพยาบาลมาพักใหญ่ๆ จนรู้สึกเบื่อเหลือเกิน ถ้าได้กลับไปอยู่ที่บ้านคงจะดีกว่านี้
“ใช่คีย์กลับไปที่บ้านได้แล้ว แต่อาจะพาคีย์ไปอยู่ที่บ้านของอา ไม่ใช่บ้านของคีย์” คชินทร์ประกาศออกมาอย่างชัดเจน เขาจะไม่ปล่อยให้อคิราห์กลับไปที่บ้าน เพราะบ้านหลังนั้นไม่มีใครเหลืออยู่นอกจากแม่บ้านเก่าแก่และเด็กในบ้านอีกสองคนเท่านั้นเอง
“แล้วคีย์จะไปอยู่กับอาช้างในฐานะอะไรคะ?” อคิราห์เอ่ยถามเสียงสั่น เธอจำเขาไม่ได้ว่าชายหนุ่มเป็นใครด้วยซ้ำ แม้จะรู้สึกลึกๆ อยู่ในใจว่าเขากับเธอมีความผูกพันบางอย่างกันอยู่ แต่ทำไมบางอย่างในจิตใจก็ยังรบกวนเธอเหมือนหมอกบางๆ ที่ปกคลุม ความรู้สึกที่เธออธิบายไม่ได้ ถึงแม้ว่าความใกล้ชิดที่เกิดขึ้นระหว่างเธอกับคชินทร์นับวันจะยิ่งทวีคูณมากขึ้นทุกที เขาเป็นคนที่มาเยี่ยมเธออยู่ตลอดเวลา มาทุกวันไม่เคยขาด จัดการเรื่องราวทุกอย่างดูแลให้หมดจนเธอไม่ต้องทำอะไรเลย ทำให้อคิราห์นึกไม่ออกว่าถ้าชีวิตนี้เธอขาดเขาแล้วจะเป็นอย่างไร และเธอเองก็ใกล้ชิดสนิทสนมกับคชินทร์โดยที่ไม่มีความเคอะเขินมากขึ้นทุกที โดยเฉพาะเหตุการณ์ในห้องน้ำเมื่อครู่นี้ เธอปล่อยให้เขาทำลึกซึ้งถึงขนาดนั้นเพราะเธอเผลอตัวเผลอใจมึนงง หรือว่าเพราะเธอกับเขามีความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนกันมาก่อน ทำให้เธอไม่ได้รู้สึกว่าเขาทำอะไรที่มากเกินไป? เธอควรจะถามเขาดีไหม? ว่าระหว่างเธอกับเขาเคยเป็นอะไรกัน