สุดร้าย แสนน่ารัก

'ใช้ชีวิตให้สดใส ห่างไกลจากดราม่า' คือคติการใช้ชีวิตของ น่ารัก เรืองภิวัฒน์ นักเขียนสาวที่แสนจะร่าเริงจิตใจดี เต็มไปด้วยความคาดหวังอันสวยงามกับชีวิตและเส้นทางความเป็นนักเขียน
จนกระทั่ง... เธอไปข้องเกี่ยวกับ 'บุรดิศ' ชายหนุ่มผู้เคร่งขรึมเย็นชาเหมือนแผ่นน้ำแข็งขั้วโลก
.
คนหนึ่งคือหญิงสาวใสซื่อที่ไม่เคยมีความรัก...
อีกคนคือชายหนุ่มผู้ใช้ชีวิตอย่างมีระเบียบแบบแผนและมีคนของหัวใจอยู่แล้ว...

***

"...คนเราทุกคนก็ต้องมีคนพิเศษเอาไว้อ้อนทั้งนั้นแหละค่ะ"

"คนพิเศษเอาไว้อ้อน?"

"ก็แบบ...เอาไว้ทำตัวปุ๊งปิ๊งมุ้งมิ้งจุ๊งจิ๊งด้วยไงคะ คนที่ดีต่อใจ อยู่ด้วยคุยด้วยแล้วสบายใจ คนที่รับฟังเราเสมอ...พี่ดิศมีคนแบบนี้ไหมคะ"

"ไม่มี"

"ถ้าพี่ดิศไม่มีก็ยืมตัวน่ารักก่อนได้นะ"

...

"พี่ดิศเคย...คิดถึงน่ารักตอนอยู่ที่ทำงานหรือตอนไปทริปต่างประเทศไหมคะ แบบว่าเห็นนั่นเห็นนี่ก็คิดถึง..." เธอสะอื้นถามเสียงสั่นพร่า "เคยแบบว่า...เคยมองน่ารักแล้วคิดในใจว่า 'โอ้ ทำไมน่ารักน่ารักขนาดนี้นะ...แฟนเราน่ารักจังเลย' พี่ดิศเคยคิดไหมคะ เคยบ้างไหม...ไม่ต้องรักก็ได้ แต่เคยรู้สึกอะไรแบบนี้ไหม"

เธอสั่นไปทั้งตัว รับรู้ว่าบุรดิศกำลังจูบผมลูบหลังปลอบโยน แต่มันไม่พอ...เธอเคยคิดว่ามันพอ เคยมีความสุขกับสิ่งเล็กๆ น้อยๆ ที่เขาทำให้ อ้อมกอด สัมผัส จูบทั้งร้อนแรงและอ่อนโยน คำพูดแสดงความห่วงใย แม้แต่อาการหึงหวงที่คิดเอาเองว่าเพราะเขาหวงแหนเธอ...แต่มันไม่พออีกต่อไปแล้ว ตอนนี้เธอโลภแล้ว เธอมาถึงจุดที่ว่าถ้าไม่ได้ทั้งหมด...เธอก็จะไม่เอาเลย

ถ้าทนอ่านต่อไปไม่ได้ เธอต้องปิดหนังสือชื่อ 'บุรดิศ' ลง


______________

เรื่องนี้เคยตีพิมพ์เป็นเล่มกับสนพ. แจ่มใส และเคยมีอีบุ๊กที่แจ่มใสดูแลมาก่อน นักอ่านที่มีเวอร์ชั่นเดิม ไม่ต้องซื้อซ้ำนะคะ เนื้อหาเหมือนเดิม ไม่มีการเพิ่มตอนค่ะ

ขอบคุณทุกการสนับสนุนนะคะ