สามภพผูกพัน วาสนาคู่เคียง

สามภพผูกพัน วาสนาคู่เคียง

เขาคือเทพผู้ไร้เจ็ดอารมณ์ หกปรารถนา ไร้ทุกข์ ไร้สุข ไร้สตรีเคียงข้างกาย
นางคือสตรีที่มาตามเกี้ยวเขา
มีเวลาเพียงหนึ่งเดือนเท่านั้นที่นางต้องเกี้ยวเขาให้สำเร็จ

‘เงาจันทราสะท้อนส่องเหนือวารี
จูงมือพี่ชมบัวงามแลบุปผา
เหล้าหนึ่งจอกบอกความนัยไม่เลิกรา
ชั่วชีวาหวังเคียงคู่ท่านผู้เดียว’

ไป๋อวี้ซิงก้าวตรงไปที่เก้าอี้ตัวหนึ่ง เพื่อจะวางร่างในอ้อมแขนลง ทว่านางกลับกอดคอเขาไว้แล้วส่ายหน้าอย่างไม่ยินยอม ศีรษะเอนซบกับซอกคอเขาไม่ยอมห่าง แววตาเอ่ยคำอย่างไร้สุ้มเสียงให้เขาพานางเข้าไปพักที่ห้องด้านใน
“หากเจ้ายังรู้สึกไม่สบายก็รออยู่ที่นี่ ข้าจะไปนำอาหารเข้ามาให้” เขาบอกหลังจากวางนางลงบนเตียง กำลังคิดจะผละไปก็ถูกนางจับมือรั้งตัวเอาไว้ให้นั่งลงด้วยกัน

“ตอนนี้ข้ายังไม่อยากกินอาหาร” ซูหนิงเซียงเอนกายซบเข้ากับแผ่นอกกว้างอีกครั้ง นางจงใจทิ้งน้ำหนักลงกับกายเขา เนื้อตัวลื่นไหลคลอเคลียเข้าหาเขาราวกับไร้กระดูก

“แล้วเจ้าอยากทำอะไร” ถามจบเขาก็ถูกนางจู่โจมด้วยจุมพิตรุกเร้าเอาแต่ใจ ทว่ากลับยังไร้เดียงสาไม่ต่างจากครั้งแรกที่นางจูบเขา ริมฝีปากบดเบียดแนบชิดสองแขนออกแรงกดเขาลงกับเตียง และไม่เปิดโอกาสให้เขาได้ตั้งตัวร่างบอบบางของนางก็ขยับขึ้นคร่อมอยู่เหนือร่างเขา “เจ้าคิดจะทำอะไร”

“ท่านก็รู้นี่ว่าพอดวงตะวันลับฟ้าอากาศบนยอดเขาก็จะเย็นลง เตียงของข้าก็ไม่อาจหนีพ้นไอเย็นที่แทรกผ่านเข้ามาได้ บนเขาสดับพิรุณแห่งนี้จึงมีเพียงท่านผู้เดียวที่อบอุ่น อวี้ซิงคืนนี้ท่านอยู่อุ่นเตียงกับข้าเถิดนะ”

ไป๋อวี้ซิงสบดวงตาที่จ้องมาอย่างเว้าวอน เต็มเปี่ยมไปด้วยความมุ่งมาดปรารถนาอันชัดแจ้ง วาจาตรงไปตรงมาไร้ความขวยอายเช่นนี้ มีเพียงนางผู้เดียวที่กล้าเอ่ยปากกับเขาได้