ลึกล้ำรำพัน

มัทนา คือเด็กหญิงวัยแปดขวบที่แม่ของเขาจูงมือเข้ามาในบ้านและบอกว่าเป็นน้องสาว...ธีร์พยายามเป็นพี่ชายใจดีทั้งๆ ที่เฝ้าฝันถึงความงามแรกแย้มทุกค่ำคืน พอรู้ตัว ยอมรับก็หมั่นรดน้ำดูแลรอมัทนาดอกนี้เบ่งบานพรั่งพร้อม

“วันเกิดปีนี้มัทเท่าไรแล้วนะ” เขาถามในสิ่งที่จำได้แม่นอยู่แล้ว
“เอ่อ ยี่สิบค่ะ” เธอตอบตะกุกตะกักด้วยความประหม่าเล็กน้อย ธีร์ยิ้มจางๆ พลางคิดในใจว่ายี่สิบก็บรรลุนิติภาวะแล้ว แต่ความจริงต่อให้เธอยังเด็กกว่านี้ธีร์ก็ไม่มั่นใจเลยว่าเขาจะรอได้อีกหรือเปล่า

“มัท อยากกอดมัทใจจะขาด” ประโยคที่เอ่ยด้วยน้ำเสียงที่แปลกแปร่งไปเล็กน้อยทำให้มัทนาขนลุกเกรียวไปทั้งตัว แม้แต่ธีร์เองยังไม่คิดว่าตัวเองจะพูดอะไรแบบนี้เป็น ก็อย่างว่า เขาอดทนมาได้ตั้งนาน
“อยากกอดมาตั้งนานแล้ว”

มัทนาในวัยยี่สิบอาจจะเป็นเด็กสาวที่มีโลกความฝันเป็นของตัวเอง...แม้จะอ่อนเดียงสาแต่เธอก็สามารถยอมรับพื้นที่ทับซ้อนของความฝันและความจริงนั้นได้... เธอรู้ว่าตัวเองอยู่ในสถานะใดในชีวิตและสังคมของเขา...แค่คนที่อยู่ในมุมมืด...ไม่อาจเอื้อมถึง นานไปก็เรียนรู้ที่จะวางตัว วางหัวใจให้ชินชา…แต่พอเอาเข้าจริงๆ มันก็ไม่อาจชาชินได้ดั่งที่คิด