พันธนาการน้ำตา (หวาน)

เขาเหมือนเทพบุตรที่เข้ามาในชีวิตราวกับความฝัน
ก่อนกลายร่างเป็นซาตาน ผลักไสให้จมอยู่ในทะเลน้ำตา

..........................................

“ลูกของฉันหรือเปล่า”
มันก็ไม่ได้เกินกว่าคาดหมายกับคำถาม แต่พอได้ฟังจริงๆ มันก็จุกจนแทบพูดไม่ออก
“ฉันถามก็ตอบสิ!”
“ลูกของคุณกรณ์ค่ะ” เธอบอกเสียงสั่นเครือ พยายามกล้ำกลืนน้ำตาไว้อย่างสุดความสามารถ
“แน่ใจนะ” เป็นเสียงเยือกเย็นที่ทำให้หัวใจเธอเหน็บหนาว จนต้องยกแขนขึ้นกอดตัวเอง
“แน่ใจค่ะ แต่ถ้าคุณกรณ์ไม่แน่ใจ ก็ตรวจดีเอ็นเอได้นะคะ”
“ฉันตรวจแน่ไม่ต้องมาท้า!” เสียงดุดันนั้นทำให้หวานใจนิ่งเงียบ ไม่กล้าต่อคำกับเขา นอกจากฟังเงียบๆ กับสิ่งที่อีกฝ่ายพูด
“ถึงจะเป็นลูกฉันจริงๆ แต่เธอก็ไม่ได้มีความหมายอะไรกับฉันอีกต่อไป เมื่อคลอดแล้ว เธอก็ออกไปจากชีวิตฉันกับลูก!”
“คุณกรณ์...” เธอถึงกับเอ่ยปนสะอื้น ไม่สามารถเก็บกักน้ำตาไว้ได้อีกต่อไป
“หรือเธอคิดว่าฉันจะยอมรับผู้หญิงอย่างเธอเป็นแม่ของลูกฉัน หือ...หวังว่าเธอจะไม่คิดฝันแบบนั้นนะ!”

..........................................