รักร้ายผู้ชายเย็นชา

“เธอวิ่งไล่ตามเขาตั้งแต่เด็กๆ..ส่วนเขาเอาแต่วิ่งหนีเธออยู่เรื่อยมา”

"ค้างที่นี่ก็ได้นะคะ บ้านเพียร์มีหลายห้องมาก"
"อย่าเลยรบกวนพ่อแม่เพียร์ อย่าลืมทำแบบฝึกหัดที่พี่ให้ไว้ด้วยนะ"
"รับทราบค่ะครูอคินสุดหล่อ"
"พี่กลับก่อนนะ"
"เดี๋ยวค่ะ"
"ว่า"
"พี่อคินจะเรียนวิศวะจริงๆเหรอคะ"
"ใช่ ทำไมเหรอ" ซาเพียร์อมยิ้มกรุ้มกริ่มและเดินมายืนเทียบเขาความสูงของเขาและความสูงของเธอช่างไกลกันลิบลับมาก
"อยากเป็นเมียวิศวะต้องทำยังไงเหรอคะ ถึงจะได้เป็นเจ้าของตรงนี้...ของพี่" เธอทาบมือเล็กลงที่อกซ้ายของเขาพร้อมเงยหน้าสบตากับดวงตาแสนเย็นชาที่ซ่อนความรู้สึกไว้มากมายยากจะเดาได้