ยอดดวงใจของสายลับ

เขามีภาระ ส่วนเธอก็มีหน้าที่ แต่ความรักก็ไม่ควรต้องพลัดพรากมิใช่หรือ
เขา สายลับหนุ่ม : ภาคิน (พี่คิน)
เธอ คุณครูสาว : แพรวา (น้องแพรว)
คนหนึ่งมีภาระต่อประเทศชาติอันยิ่งใหญ่ อีกคนก็มีหน้าที่สอนหนังสือให้เด็กๆ ที่เธอรัก
ความรักที่ทั้งคู่ร่วมปลูกกันมาตั้งแต่เรียนมัธยมมาด้วยกัน จะต้องพลัดพราก ร้างลากันจริงๆ หรือ....เมื่อต่างคนต่างก็ตัดสินใจเลือกในภาระหน้าที่ของตน

น้ำจิ้มเล็กๆ น้อยๆ ค่ะ

“ถ้าแพรวเลือกจะเดินไปจากห้องนี้ ก็ถือว่าแพรวเลือกจะเดินไปจากพี่ตลอดชีวิตด้วย” ไม่รู้อะไรดลใจให้เขาพูดเช่นนั้น
คุณครูสาวถึงกับคาดไม่ถึงว่าจะได้ยินคำพูดประโยคนี้จากปากชายคนรัก เธอจะกลับไปนอนที่หอเพื่อลดการปะทะที่รุนแรง แต่อีกคนเหมือนจะยื่นคำขาดที่รุนแรงกว่า
เดินไปจากชีวิตเขา...แปลว่าเลิกรากันสินะ...
“ค่ะ แพรวไปนะคะ พี่คินดูแลตัวเองดีๆ ค่ะ มีความสุขกับงานที่พี่รัก งานที่พี่เลือกนะคะ แพรวตัดสินใจแล้วว่าแพรวจะไปทำงานที่ตากค่ะ แพรวทนกับตรงนี้มานานแล้ว แพรวขอเลือกทำตามใจแพรวบ้าง” เธอตัดสินใจบอกเขาแบบนั้น
“แพรวา” ภาคินถึงกับตกใจ
ในอกรู้สึกปวดหนึบยังไงไม่รู้ ไม่คิดว่าคำพูดของเขาจะย้อนมาทำร้ายให้เขาต้องเจ็บปวดเอง
คาดไม่ถึงว่าแพรวาจะกล้าตัดสินใจแบบนี้ด้วย...
“อ้อ! แพรวเกือบลืม นาฬิกาของพี่คินค่ะ เวลาของพี่คิน พี่คินเก็บเวลาของตัวเองไว้ใช้กับงานที่พี่คินรักเถอะค่ะ นี่ค่ะ” เธอบอกแล้วก็ถอดนาฬิกาเรือนแพงวางบนโต๊ะตรงหน้าเขา
ภาคินได้แต่มอง...คนรักของเขาบอกว่า เธอทนกับตรงนี้มานานแล้ว แปลว่าอะไร...
แพรวาอยู่กับเขาเพราะต้องอดทนเรื่องอะไร...เรื่องที่เขาต้องไปทำหน้าที่เพื่อประเทศชาติงั้นหรือ
ต้องอดทนรอเขากลับมาหาเธออย่างนั้นเหรอ....
เธอต้องทนมานาน แปลว่าแพรวาไม่มีความสุขอย่างนั้นสินะกับสถานะของเธอตรงนี้

ปล.โหลดตัวอย่างมาอ่านก่อนนะคะ นิยายรักแนวซึ้งกินใจค่ะ ไม่มีตัวร้ายนะคะ