สยบหัวใจจอมมาร

“ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ”
พราวลดาตวาดเสียงกร้าวด้วยความไม่พอใจ
“ไม่!” สตีเว่นตอบหน้าตาย โดยที่ฝ่ามือหนาก็จัดการลูบไล้เนื้อตัว
ก่อนจะมาหยุดอยู่ที่ทรวงสล้างทั้งสองข้าง
บีบขยำจนเจ้าของถึงกับร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
“โอ๊ย! ไอ้บ้า ฉันเจ็บนะ”
พราวลดาร้องออกมาทั้งพยายามแกะมือหนา
ออกจากหน้าอกของตัวเอง
“ฉันลืมไปว่าเธอยังไม่คุ้น แต่เดี๋ยวอีกหน่อย
เธอจะชินกับการอยู่กับฉัน เพราะเวลาว่างฉันชอบออกกำลังกาย”
สตีเว่นยิ้มกรุ้มกริ่มยามมองใบหน้าของคนตัวเล็กที่นั่งหันหลังอยู่บนตักของเขา กลิ่นหอมๆ จากตัวสาวเจ้า มันช่างกระตุ้นอารมณ์
และความเป็นชายของเขาจนมันปวดร้าวไปหมด
“ทุเรศ คุณมันสารเลว ฉันเกลียดคุณ
ทำไมคุณไม่ปล่อยให้ฉันตายๆ ไปซะ”
“ตายมันยังเร็วไปสำหรับเธอ ฉันยังใช้งานเธอไม่คุ้มกับสิ่งที่ฉันเสียไปเลยนะ”