เริงรักร้ายใต้ขอบทราย

“คนเลว คุณเองก็ไม่ต่างอะไรกับไอ้พวกสวะพวกนั้น รังแกได้แม้กระทั่งผู้หญิงไม่มีทางสู้” พีรกานต์ตวาดแว๊ดใส่ใบหน้ายิ้มๆ ที่น่าตบของเขา
“โอ้...คนสวย เธอพูดผิดพูดใหม่ได้นะ ฉัน...จาฟาร์ไม่เคยรังแกผู้หญิง”
“ก็ฉันไงล่ะ คุณรังแกฉันทะ...ที่ผับ”
“อืม...นั่นน่ะเหรอที่เธอเรียกว่าเป็นการรังแก ฉันบังคับเธอก็จริง แต่ร่างกายเธอมันตอบสนองฉัน ทุกส่วนสัดของเธอมันเรียกร้องให้ฉันได้แตะต้อง สัมผัส และปลุกเร้า” จาฟาร์ทวนความจำให้เธอด้วยเสียงพร่าเบา
“คนชั่ว ไปตายซะ”
ดวงตาคมกริบของจาฟาร์เปลี่ยนประกายเป็นดุดันขึ้นมา ริมฝีปากบางกระตุกขึ้นอย่างหยันๆ
“เสียใจด้วยคนสวย คนชั่วคนนี้ยังไม่ยอมตายแน่ ถ้าฉันยังไม่ได้เข้าไปอยู่ในร่างนุ่มนิ่มที่หอมหวานของเธอเสียก่อน”
“ไอ้คนชั่ว! อย่างแกมันต้องไม่ตายดีแน่” พีรกานต์ตวาดเสียงแหลม
“ท่านชีค” ทหารองครักษ์ที่ยืนมองอยู่เริ่มรู้สึกทนไม่ได้ ที่หญิงสาวนางนี้ใช้คำพูดด่าทอเจ้าเหนือหัวของตน “นางคงต้องได้รับการสั่งสอนให้รู้จักที่ต่ำที่สูงบ้างนะครับ” ทหารคนนั้นเปล่งเสียงออกมาเป็นภาษาอังกฤษซึ่งพีรกานต์ไม่ค่อยเข้าใจมากนัก แต่เนื่องจากหญิงสาวทำงานในผับและมีแขกต่างชาติเข้ามาเที่ยวกันเยอะ ก็เลยทำให้ได้รู้ภาษาอังกฤษบ้าง และที่สำคัญคำที่ทหารคนนั้นบอกออกมาชัดเจนก็คือ “ชีค”
“ปล่อยนางเถอะ พยศอย่างนี้ข้าชอบ”