บุพเพสวาท

ปมด้อยในอดีตและความอิจฉาริษยาที่มีต่อพี่ชาย ผลักดันให้ชีคฟาฮัทลงมือทำเรื่องที่ผิดร้ายแรงขึ้น แม้จะรู้ว่าผิดแต่ก็ไม่อาจหักห้ามใจได้ เพราะคนที่เขาต้องการนั้นสำคัญต่อหัวใจเขายิ่งนัก!


พันธิสาต้องทรมานใจเมื่อตื่นขึ้นมาแล้วจำอะไรเกี่ยวกับตัวเองไม่ได้เลย แถมเธอยังมีสามีรูปหล่อปานเทพบุตรคอยดูแลอีกด้วย ทว่าทำไมในใจของเธอกลับรู้สึกแปลกๆ ต่อเขา จึงพยายามไม่ใกล้ชิดจนกว่าจะจำอะไรได้ แต่ชีคฟาฮัทไม่ยอมให้เป็นเช่นนั้น เขาทั้งรุกและใช้เล่ห์เหลี่ยมสารพัดจนเธอใจอ่อน!

ฝ่ามืออันร้อนผ่าวของเขาทำให้หัวใจเธอเต้นแรง อ้อมแขนของเขาทำให้เธอรู้สึกวาบหวามในอก และรอยจูบของเขาทำให้เธอซ่านเสียวไปทั้งกาย จนหญิงสาวยอมมอบกายมอบใจให้ชายหนุ่มเชยชมอย่างเต็มใจ ทว่าเมื่อความทรงจำของเธอกลับคืนมาก็แทบช็อกเมื่อความจริงปรากฏว่า

เขาไม่ใช่สามีของเธอ เขาโกหกหลอกลวงเธอ เขาเป็นโจรลักพาตัวและที่สำคัญ...เขาเป็นน้องชายของผู้ชายที่เธอต้องแต่งงานด้วย!


“อย่าคะ” เธอร้องห้ามเสียงสั่นพลางผวาลุกขึ้นนั่ง จับมือหนาออกจากเรียวขาทว่าไม่สำเร็จ

“อย่าห้ามผมเลยนะที่รัก ผมรักคุณ ผมอยากได้คุณใจแทบขาดแล้ว” เขาบอกตรงๆ ด้วยสายตาวิงวอน จากนั้นก็ก้มจูบริมฝีปากอิ่มอย่างหนักหน่วง โดยยกมืออีกข้างจับท้ายทอยเธอไว้ไม่ให้หันหน้าหนีไปได้ พันธิสายกมือขึ้นดันแผ่นอกกว้างพร้อมร้องอึกอักอยู่ในลำคอ แล้วเรียวขางามก็ถูกจับแยกออกกว้างจนได้ จากนั้นชายหนุ่มก็แทรกตัวเข้ามาประชิดก่อนจะยกตัวหญิงสาวขึ้นมานั่งบนตักแกร่ง

“ดะ...เดี๋ยวค่ะ...เดี๋ยว...ฉัน...” เธอเอ่ยเสียงพร่าหลังจากเขาถอนจูบออกไป เนื้อตัวนั้นสั่นระริกไปหมด

“โธ่...ที่รัก เห็นใจผมเถอะนะ”

“แต่ว่า...แต่ว่าฉัน...กลัวนี่คะ”

“ไม่ต้องกลัว เรื่องแบบนี้มันเป็นเรื่องธรรมดาระหว่างสามีภรรยานะคนดี” เขาปลอบประโลมพลางซุกหน้าที่ลำคอระหงไปด้วย มือไม้ยังคงทำงานเล้าโลมคนบนตักต่อไปไม่หยุด

“ฉันรู้ค่ะ แต่ว่าฉันไม่เคย...ไม่ใช่สิ...ฉันจำไม่ได้ว่าเราสองคนมีอะไรกันแล้ว”