เถื่อนร้าย

เขามาเพื่อแก้แค้น
แต่เธอกลับไม่แน่ใจว่า
สรุปแล้ว เขาจะร้ายหรือว่า
..จะรัก..

********************
“แก้ผ้าสิ”
คนสั่งไม่มีแววเขินอายต่างจากร่างระหงซึ่งพวงแก้มแดงก่ำขึ้นพร้อมก้มหน้างุด
“เร็วๆ แก้ผ้ามาทำหน้าที่ของเธอได้แล้ว” หฤษฎ์สั่งอีกรอบและขยับเท้าเดินไปใกล้เตียง จากนั้นเชยดวงหน้าหวานให้สบตากัน
ฟากสิตาเม้มปากแน่นและอยากจะเอาเล็บตะกุยหน้าคร้ามคมสักสองสามหน เขามันหน้าด้านไม่มียางอาย แต่สำหรับเธอน่ะไม่ใช่
“อยากแก้ก็แก้เองสิคะ” สิตาอดจะประชดไม่ได้
“ดี พ่อจะฉีกให้ไม่เหลือชิ้นดี ฉีกมันทุกวันจนเธอไม่มีเสื้อผ้าจะใส่ อ้อฉันจะไม่ให้เงินไปซื้อใหม่หรอกนะแต่เดี๋ยวจะหาผ้าถุงกับเสื้อคอกระเช้ามาให้” คนตัวโตบอกเสียงเข้มแถมยังทำสีหน้าจริงจัง ปากของเขาคมยิ่งกว่ากรรไกรเสียอีก และมันพร้อมจะฉกจูบลงไปหาความหวาน
“ปากร้าย” เธอไม่เคยเจอผู้ชายคนไหนร้ายเท่าเขา ก่อนต้องเบือนหน้าไปทางอื่นพอได้ฟังอีกหนึ่งประโยคของหฤษฎ์
“ไม่ได้ร้ายแค่ปากนะ ลีลาบนเตียงก็ร้าย”