พันแสนทวงรัก

เพราะรักและเข้าใจว่าสามีอยากจะดูแลคนรักเก่าในช่วงวาระสุดท้าย เธอจึงปล่อยให้เขาได้ทำตามใจ แม้ตัวเองจะต้องเจ็บก็ตาม

...................................................................................
“ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครหรอคะคุณแสน” เธอถามออกไป ด้วยความรวดร้าว คำพูดที่เธอได้ยินเมื่อสักครู่ทำให้เธอแทบจะทรงตัวไม่อยู่
“รดี คุณมาที่นี่ได้ยังไง” พันแสนหันไปตามเสียงก็ต้องตกใจเมื่อเห็นว่าคนที่ยืนอยู่ข้างหลังของเขาคือชนารดี
“ใครหรือคะแสน” ปาณิศาที่นอนอยู่บนเตียงคนไข้ถามออกมาเมื่อเห็นว่าผู้หญิงคนนั้นยืนร้องไห้อยู่ และดูเหมือนเธอและพันแสนจะมีความสัมพันธ์บางอย่างต่อกัน
“ตอบรดีมานะคะ ว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใคร แล้วที่คุณบอกกว่าคุณรักเธอคนเดียวมันเป็นเรื่องจริงหรือเปล่า ตอบรดีมาสิ พูดอะไรสักอย่างสิ” ชนารดีเดินเข้ามากระชากตัวของเขาให้หันมาคุยกับเธอ เธอตะคอกถามเขาด้วยแรงอารมณ์พร้อมกับน้ำตาที่รินไหลไม่ขาดสาย
“คุณคะ ไม่ทราบว่าคุณเป็นใครคะ เป็นอะไรกับแสน” ปาณิศาที่เห็นแบบนั้นก็ร้องถามเธอคนนั้นออกไป ชนารดีที่ได้ยินคำถามนั้นก็หันไปจะตอบคำถามของปาณิศาแต่พันแสนก็ขัดขึ้นเสียก่อน
“หยุดนะรดี” เขาสั่งเสียงเข้ม แต่ชนารดีก็ไม่ได้สนใจ เธอตอบออกไปทันที
“ฉันเป็นภรรยาของเขา แล้วคุณล่ะเป็นอะไรกับสามีของฉัน” เธอบอกออกไป คำตอบของเธอทำให้ปาณิศาที่นอนอยู่บนเตียงถึงกับช็อคไปทันที ถึงแม้จะรับรู้ว่าพันแสนแต่งงานแล้ว แต่ไม่เคยคิดว่าภรรยาของเขาจะมาเจอเธอแบบนี้ หญิงสาวนิ่งไปก่อนที่จะมีอาการชักเกร็งและกระตุก
“นิ คุณเป็นอะไรนิ ตอบผมสินิ” พันแสนเห็นอาการของเธอก็รีบกดปุ่มเรียกพยาบาลทันที เขาร้องเรียกปาณิศาตลอดเวลาพร้อมกับจับมือของเธอเอาไว้แน่น โดยมีชนารดีมองดูการกระทำของสามีตาไม่กระพริบ ความชอกช้ำกัดกินหัวใจของเธอจนมันเหวอะหวะไปหมดแล้ว ไม่นานประตูห้องก็ถูกเปิดเข้ามาโดยพยาบาล ก่อนที่เธอและพันแสนจะถูกกันออกมานอกห้อง
“ถ้านิเป็นอะไรไป ผมจะไม่มีวันให้อภัยคุณ” เขาพูดออกมา ส่งสายตาดุดันมายังเธอ ชนารดีมองภาพเขาที่อยู่ไม่เป็นสุขด้วยความปวดร้าวก่อนจะถามเขาออกไป
“คุณแสนรักรดีหรือเปล่าคะ” เธอถามและจ้องมองเขาผ่านม่านน้ำตา พันแสนหันมาสบตากับเธอ เขาพูดไม่ออกไม่รู้ว่าจะตอบคำถามนี้อย่างไร เขารักปาณิศาแม้จะห่างหายกันไปนานหลายปี แต่ความรักยังคงอยู่ในหัวใจของเขา ส่วนชนารดีเขาก็ยอมรับว่าเขารักเธอ แต่มันอาจจะไม่มากเท่ากับที่เขามีให้ปาณิศาเพราะเขาและเธอผูกพันกันมานานหลายปี ความเงียบของเขาทำให้เธอตัดสินใจพูดมันออกมาเมื่อเธอพอจะรู้ว่าเขาคงไม่มีทางให้คำตอบกับเธอได้
“ไม่ต้องตอบรดีแล้วค่ะ รดีเข้าใจแล้ว” บอกจบเธอก็หันหลังให้เขาและวิ่งหนีไปทันที
“รดี หยุดก่อน” เขาเรียกเธอและกำลังจะวิ่งตามไป แต่ประตูก็ถูกเปิดออกเสียก่อนทำให้เขาไม่สามารถตามเธอไปได้ จากนั้นร่างของปาณิศาก็ถูกเข็นออกมาจากห้อง ทำให้เขาต้องตามรถเข็นของปาณิศาไป