ข้าวประดับรัก

ปัณณทัต คุณหมอหนุมเมืองกรุงผันตัวเองมาเป็นคุณหมอชนบทเขาตกหลุมรัก รวงข้าว เกษตรกรสาวดรีกรีปริญญาโท แห่งบ้านหนองนาข้าว เขาตกหลุมรักเธอตั้งเเต่ครั้งเเรกที่พบ แต่บทพิสูจน์ของความรักนั้นก็มีมากมาย

โปรยปราย...
“ข้าว...” เขาเรียกเธอแผ่วเบา รวงข้าวก็หลุดออกจากห้วงความคิดเมื่อได้ยินเขาเรียก
“คะ.....”
“ข้าวว่า...จะดีมั๊ยถ้าเราแต่งงานกัน...เราแต่งงานกันดีมั๊ยรวงข้าว” ปัณณทัตพูดออกไปได้ในที่สุด เขากำลังคิดเรื่องนี้เรื่องแต่งงาน เขาคิดถึงผลที่จะตามมาแล้วนั้นมันเป็นผลดีต่อตัวเธอและเขาและที่สำคัญเขารู้ตัวว่านับวันยิ่งรักเธอมากขึ้นจนไม่อยากรออะไรอีกต่อไป
“ถ้าเราแต่งงานกัน ต้นกล้าก็จะมีพ่อต้นกล้าจะไม่ขาดความอบอุ่นอย่างที่ใครๆเขาว่า ต้นกล้าจะมีครบทั้งพ่อและแม่ พี่จะดูแลแกและรักแกให้เหมือนที่แกเป็นลูกของพี่” ความในใจถูกพรั่งพรูออกมาเป็นคำพูดแต่ทุกอย่างก็ยังไม่ถูกพูดออกมาทั้งหมด เขาอยากแต่งงานกับเธอเพื่อสร้างครอบครัวส่วนผลประโยชน์อื่นที่จะตามมานั้นเป็นเพียงแค่ผลพลอยได้ของชีวิตคู่
“พี่ปาล์ม....ข้าว...” เธอกำลังจะพูดอะไรออกไปแต่เขาเป็นฝ่ายห้ามเธอไว้ก่อน
“ข้าวยังไม่ต้องตอบพี่ก็ได้ ข้าวเก็บไปคิดดูก่อนนะครับ” เขาห้ามเธอไว้เพราะยังไม่อยากฟังคำตอบที่อาจจะทำให้เขาเสียใจ ถ้าเธอจะปฏิเสธเขาก็ขอเวลาทำใจก่อน
“เรื่องของเรามันเร็วไปค่ะพี่หมอ เราคบกันยังไม่นานเลย....ข้าวอยากให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ทุกอย่าง” แต่เวลาที่ผ่านมามันก็ช่วยพิสูจน์ได้ในระดับหนึ่ง แต่เธอก็ยังไม่มั่นใจว่าถ้ามีชีวิตคู่มันจะสวยงามหรือพังลง เธอไม่อยากเจ็บกับความรักอีกแล้ว
“ในบางเรื่องเราก็เอาเวลามาตัดสินไม่ได้หรอก ทำไมเราไม่ใช้เวลาที่เหลือมาสร้างความสุขที่เกิดจากคำว่า ครอบครัว ด้วยกันล่ะ”

//ป้องกันการนอยด์ นางเอกของเรามีพระเอกเป็นสามีคนเดียวนะคะ