ปรุงรักตำรับร้อน

รถแลมเบอร์กินี่คันหรูแล่นออกจากคฤหาสน์อัคนีสุวัณษาอย่างรวดเร็ว มิหยาอรตรากำสายเข็มขัดนิรภัยแน่นเสียจนเห็นเป็นเส้นเลือดปูดโปน ชาว์โลฟ แฮมเปิร์สขับรถเอย่างสบายใจ ชายหนุ่มฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดี

“นี่คุณชาว์โลฟ ขับรถดีหน่อยสิคะ” เสียงหวานของมิหยาอรตราเอ่ยขึ้นอย่างหวาดๆพลางนึกถึงอุบัติเหตุที่เธอเคยประสบ

“คนอย่างเธอกลัวอะไรด้วยหรอ แม่เสือสาว” ชายหนุ่มเลิกคิ้วเป็นเชิงถามพลางฮัมเพลงต่ออย่างอารมณ์ดี

“ฉันไม่ได้กลัว” มิหยาอรตราพยายามทำใจดีสู้เสือพลางหันไปมองดวงหน้าคมคายของชาว์โลฟ แฮมเปิร์ส

“งั้นหรอ แม่เสือ”ร่างสูงโปร่งยังคงกล่าวต่ออย่างยียวนพลางยักคิ้วให้หญิงสาวจนมิหยาอรตราเริ่มหมดความอดทน

“นี่คุณชาว์โลฟ เรียกหนูตรา ดีๆ กว่านี้ไมได้หรือไง” มิหยาอรตราเอ่ยถามเสียงห้วนพลางจ้องมองใบหน้าของชายหนุ่มด้วยความโมโห
ชาว์โลฟเหยียบเบรกจนหญิงสาวเกือบจะหน้าคะมำ ทว่าก่อนที่มิหยาอรตราจะหันมาโวยวายใส่เขา ชายหนุ่มเอื้อมจับไหล่บางเล็กให้หันหน้ามาสบสายตาของเขาเสียก่อน

“นี่คุณจะทำอะไร” มิหยาอรตราเอ่ยด้วยเสียงไม่สู้ดีนักพลางพยายามสะบัดทว่ามือหนาที่ล็อคไหล่บางไว้ทำให้เธอเจ็บแปลบ

“ฟังนะหนูตรา ต่อไปนี้ให้เรียกพี่ว่า พี่โลฟ แล้วจะไม่มีคำว่าคุณอีก ยังไงซะ เราก็เป็นคนๆ เดียวกันแล้ว”ชาว์โลฟ เอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจังพลางสบสายตาของมิหยาอรตราอย่างมั่นคง

“ค่ะ พี่โลฟ แล้วคุณสิณีละคะ จะเอาเธอไปไว้ที่ไหน”มิหยาอรตราอดถามไม่ได้อย่างไรเสีย สตราสิณีก็เป็นคนมาก่อน แม้จะเป็นเพื่อนรักเพื่อนแค้นของเธอก็ตาม

“ที่ที่เธอไม่ต้องรู้ หนูเสือ”ชาว์โลฟเอ่ยด้วยเสียงนุ่มพลางฉีกยิ้มจนเห็นฟันขาวที่เรียงตัวเป็นระเบียบ