บุปผาซ่อนใจ(ชุดดอกไม้ลายรัก)

สารภี-ใครๆ ก็บอกว่าเธอสวย เก่ง ฉลาด เขาเองก็คิดไม่ต่างกันหรอก แต่อีกอย่างที่เขาอยากจะเสริมก็คือ เธอดุ ก็ไม่รู้ว่าเธอดุแต่เฉพาะกับเขารึเปล่าสิน่า ที่สำคัญเธอมักพูดกรอกหูเขาบ่อยๆ ว่าไม่ชอบเด็ก คอยดูเถอะ! เด็กคนนี้ที่เธอว่าจะเปลี่ยนความคิดเธอให้ดู ส่วนเขา เจ้าของฉายา “เพลย์บอยร้อยสังเวียน” มีนามว่า..เจอโรม-เขาเป็นคุณหมอหนุ่มรูปงามที่จะมาเปลี่ยนคำจำกัดความของหมอทั่วๆ ไป เพราะเขาไม่ใช่หมอมาดขรึมที่วางตัวดีมีระเบียบ แต่เขาน่ะเพลย์บอยตัวพ่อ เขาไม่ใช่คุณหมอพูดเพราะ เพราะเขาถนัดพูดจากวนประสาทมากกว่า อ้อ! แล้วที่น่าทึ่งไปกว่าอะไร เธอดันเป็นมนุษย์คนแรกที่เขารักษาซะด้วยสิ ก็ปกติเขารักษาแต่หมากับแมวไงนี่นา ใครๆ ก็เรียกเขาว่า..หมอหมา และถึงแม้ปากของเขาจะเหมาะกับฉายานี้มากแค่ไหนก็ตาม แต่เขาคือ สัตวแพทย์นะ ก็คงต้องรอลุ้นกันแล้วล่ะว่าสัตวแพทย์หนุ่มอย่างเขาจะสามารถเอาชนะใจสาวแก่อย่างเธอได้รึเปล่า แต่แหม! มีเด็กหล่อๆ แบบนี้มาให้กินถึงที่ มันก็ต้องมีหวั่นไหวกันบ้างล่ะน่า อีกอย่างเขาว่า “กินเด็กเป็นอมตะ” นี่นา เธอก็อยากจะรู้เหมือนกัน ว่ามันจะจริงดังเขาว่ารึเปล่า
“สวัสดีครับป้า วันนี้ไม่ออกไปไหนเหรอครับเนี่ย” ก็ไม่รู้สินะว่านี่เป็นวิธีการจีบแบบไหนกัน เจอหน้าทีไร เป็นได้กวนประสาทเธอทุกที แต่ก็นะ! รักมันก็ต้องอย่างนี้แหละ มันถึงจะมีสีสัน
“ใครป้านาย ฉันไปเป็นพี่สาวแม่นายตั้งแต่เมื่อไหร่” ได้ยินแล้วชายหนุ่มถึงกับสะอึก แต่คนที่ต้องสะอึกกว่า เห็นจะเป็นแม่เขาล่ะมั้งงานนี้
“คุณน่ะเป็นพี่สาวแม่ไม่ได้หรอก อย่างคุณคงเป็นได้อยู่แค่อย่างเดียวเท่านั้นแหละ”
“นายจะบอกว่าอย่างเดียวที่ฉันเป็นได้คือแฟนนายงั้นสิ เฮอะ! มุกเก่าๆ” เธอเบะปากอย่างรู้ทัน
“คุณนี่ก็หลงตัวเองใช่ย่อยเลยนะ ผมแค่จะบอกว่าอย่างเดียวที่คุณเป็นได้ก็คือ...เพื่อนแม่ต่างหากล่ะ ฮ่าๆๆ” เขาแหกปากหัวเราะลั่น ราวกับมันเป็นเรื่องตลกแห่งศตวรรษ ทั้งๆ ที่เธอไม่รู้สึกขำด้วยเลยสักนิด
“มารวมร่างกันเถอะ” จู่ๆ คนที่นอนอยู่ข้างๆ ในตอนแรก ก็ตะแคงตัวหันมาทางเธอ แล้วยังพูดจาแปลกๆ อีก
“รวมร่างอะไรของนาย” เธอถามพร้อมขยับผ้าห่มถึงคอพร้อมกับกำมันเอาไว้แน่น อย่างไม่ไว้ใจคนข้างๆ
“ก็รวมร่างกันแบบเมื่อกี้ไง ผมกับคุณเราผนึกกำลังรวมเป็นหนึ่งเดียวกันไง” เขาบอกหน้าตาเฉย ในขณะที่เธอเบิกตาอ้าปากค้าง รับไม่ได้กับคำพูดน่าอายพวกนี้
“อี๋! คนบ้า นายมันทุเรศ กล้าพูดเรื่องลามกแบบนี้ได้หน้าตาเฉยได้ยังไง ออกไปเลยนะ ออกไปจากห้องฉันเลยนะ” ไม่พูดเปล่า แต่เธอยังพยายามผลักเขาออกไปให้พ้นเตียงด้วย จนกระทั่งคนถูกผลักลุกขึ้นไปยืนอยู่ข้างเตียงในที่สุด
“กรี๊ด...!” เธอกรีดร้องลั่น เมื่อคนที่ยืนอยู่ข้างเตียง ไม่มีเสื้อผ้าติดตัวแม้แต่เดียว มิหนำซ้ำยังโชว์หลักฐานความต้องการของตัวเองที่กำลังผงาดประกาศศักดาแห่งความเป็นชายต่อหน้าต่อตาเธอ
“ไอ้บ้าโรม หน้าด้าน หน้าไม่อายที่สุดเลย ทำไมนายไม่ใส่เสื่อผ้าให้เรียบร้อยฮ้า” เธอโวยวายขณะเอามือปิดตาไว้ทั้งสองข้าง
“แหม! ทีตอนคุณแก้ผ้าต่อหน้าผม ผมก็ไม่เห็นจะว่าอะไรสักนิด ออกจะเต็มใจมองซะด้วยซ้ำ พอทีผมทำบ้าง ทำมาเป็นโวยวาย จริงๆ ชอบก็บอกมาเถอะ ไม่อย่างนั้นเมื่อกี้ตอนที่เรารวมร่างกัน คุณคงไม่ร้องขอจากผมครั้งแล้วครั้งเล่าแบบนั้นหรอก จริงไหม” ให้ตายเถอะ! เธอคิดผิดไปแล้วจริงๆ ด้วย ที่ยอมพลีกายให้ผู้ชายปากสุนัขคนนี้ สุดท้ายเธอก็เลยต้องมานอนเจ็บใจอยู่แบบนี้ไงเล่า
“ไอ้คนทุเรศ ลามก น่าไม่อาย ออกไปจากห้องฉันเดี๋ยวนี้เลย คนผีทะเล” คนที่ยังไม่ยอมลืมตาตะโกนไล่เขาอีก
“คำก็ไล่ สองคำก็ไล่ ผมไม่ใช่ผู้ชายขายน้ำนะ ที่พอหมดประโยชน์แล้วก็ถีบหัวส่ง อีกอย่างคุณเพิ่งจะกินไปแค่แก้วเดียวเอง จะไปอิ่มอะไร ผมยังมีอีกหลายรสชาติที่ยินดีและอยากบริการคุณนะ”