ท่านอ๋องเจ้าขา หม่อมฉันคือสตรีนะเพคะ

คืนนี้ความฝันของนางช่างเหมือนจริงเสียเหลือเกิน ซูลู่หลินคิดแล้วคลี่ยิ้มมองใบหน้าหล่อเหลา ดวงตาคมทอประกายวับวาวของเขาจ้องมองนางอยู่จึงยกมือขึ้นลูบใบหน้าของเขา เส้นผมสีดำมันวาวของเขาตกลงมาสัมผัสท่อนแขนของนางชวนให้รู้สึกจั๊กจี้จึงส่งเสียงหัวเราะออกมาเบาๆ
“ท่านอ๋องท่านช่างหน้าตาดีจริงๆ ท่านรู้หรือไม่ว่าใบหน้าของท่าน ร่างกายของท่านรบกวนข้าในความฝันมาหลายวันแล้ว” ซูลู่หลินมองเขาด้วยดวงตาหวานฉ่ำ เรียวแขนเล็กยกขึ้นโอบลำคอของเขาเอาไว้ พลางคิดว่า ในฝันนี้เนื้อตัวของเขาช่างอบอุ่นเหลือเกิน
เว่ยเทียนหลิวก้มหน้าจุมพิตลงบนเรียวปากช่างพูด จูบของเขาเป็นไปอย่างรุนแรงและเร่าร้อนจนซูลู่หลินเริ่มหายใจไม่ออกจึงกำหมัดทุบไหล่เขาไปหลายครั้งกว่าเขาจะยอมปล่อย นางจึงรีบสูดลมหายใจอย่างเร็ว ซูลู่หลินจึงได้สติเบิกตากว้างมองร่างใหญ่คร่อมทับร่างนางไว้ ก่อนจะครางออกมาเสียงแผ่ว
“นี่ไม่ใช่ความฝัน”
แต่เป็นจิ้นอ๋องตัวเป็นๆ กำลังคร่อมทับนางอยู่ใบหน้าของเขาอยู่ห่างจากนางไม่ถึงหนึ่งฝ่ามือ จนรู้สึกถึงลมหายใจร้อนผ่าวคละเคล้าด้วยกลิ่นสุราดอกเหมย ซูลู่หลินแทบจะสร่างเมาในทันทีจึงรีบยกมือขึ้นดันร่างใหญ่นั้นไว้ทันทีเมื่อเห็นเขาทำท่าจะก้มลงมาจุมพิตนางอีกครั้ง
ริมฝีปากของเว่ยเทียนหลิวคลี่ออกกว้างพลางรวบเอาฝ่ามือทั้งสองข้างของนางขึ้นไว้ด้านบน ระหว่างนางกับเขาก็ไม่มีสิ่งใดขวางกั้นแล้ว เขาจึงขยับทับลงมาจนซูลู่หลินสัมผัสถึงบางสิ่งด้านล่างจึงเบิกตากว้างร้องอย่างตกใจ
“ทะ...ท่านอ๋อง ท่าน...”
ดวงตาเป็นประกายระยิบระยับของเว่ยเทียนหลิวมองเห็นลูกตากลมโตเบิกกว้างราวกับลูกกวางถูกทำให้ตกใจเมื่อต้องเผชิญหน้ากับพยัคฆ์จึงส่งเสียงหัวเราะออกมา
“อ๋องน้อยของข้าอยากเจอกับเจ้าแล้ว”
อ๋องน้อย! อ๋องน้อยสิ่งใดกัน แค่สัมผัสกับหน้าท้องของนางก็เดาได้ทันทีว่าใหญ่พอๆ กับท่อนแขนของนางเลยทีเดียว ซูลู่หลินถูกทำให้ตกใจจนพูดไม่ออกแล้ว
ไหนว่าใช้การไม่ได้อย่างไรเล่า ไยจึงใหญ่โตเช่นนี้
“เพราะโอสถสวรรค์ของชายารัก อ๋องน้อยของข้าจึงมีชีวิตได้อีกครั้ง เช่นนั้นอ๋องน้อยของข้าต้องตอบแทนชายารักแล้ว” เว่ยเทียนหลิวกล่าวออกมาราวกับรู้ว่านางกำลังคิดสิ่งใดอยู่
“ตอบแทนอะไร ไม่นะเพคะ” ซูลู่หลินพูดเสียงอู้อี้เมื่อเขาใช้ฟันขบลงบนริมฝีปากของนาง “โอสถสวรรค์นั่นมิใช่ของจริง ไม่ต้องตอบแทนหม่อมฉันก็ได้เพคะ”
เว่ยเทียนหลิวชันตัวขึ้นมองนางด้วยสายตาคมดุ “ชายารักจะกล่าวว่า ชายารักหลอกลวงข้าเช่นนั้นหรือ” ครานี้น้ำเสียงของเขาเย็นเยียบจนนางขนลุกเกรียวไปทั้งร่าง
“ข้าเคยกล่าวกับชายารักแล้ว หากอยากได้ตำแหน่งชายาของข้าย่อมต้องมีค่าตอบแทน”
ไม่ว่าอย่างไรสุดท้ายนางก็ต้องตอบแทนเขาอยู่ดี
“ท่านอ๋องเดี๋ยวก่อนเพคะ ท่านอ๋องเคยกล่าวว่ามิชอบสตรี แต่หม่อมฉันคือสตรีนะเพคะ” ซูลู่หลินยังไม่ยอมแพ้
“ถูกต้องข้ามิชอบสตรี แต่หากเป็นชายารักย่อมมีข้อยกเว้น”
ซูลู่หลิน “...”

--- คำเตือน : เรื่องนี้ นางเอกไม่เก่ง , สาระ : ไม่มี , ที่สำคัญ : กรุณาอ่านตัวอย่างก่อน Load ด้วยความปรารถนาดี
จาก กัญณัฐฐ์
ปล. น้อมรับคำผิด คำติชม แต่นิยายก็คือนิยาย หากแต่งแล้วน่าเบื่อไม่ถูกใจคนอ่านขอเพียงอย่าใช้ถ้อยคำรุนแรงบั่นทอนกำลังใจกันเลยเจ้าค่ะ