ภพพ่ายนที (love never lost)

การแต่งงานที่มาจากการคลุมถุงชนทำให้ ‘ภวินท์’ ไม่พอใจและเลือกที่ไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ ทิ้งให้ ‘อิงนที’ ต้องอยู่กับความเจ็บปวดเป็นเวลา 8 ปี และในวันหนึ่งที่ภวินท์กลับมาพบกับอิงนทีอีกครั้งมันทำให้เขาคิดไม่ตกว่าเขายังหย่ากับอีกฝ่ายเพราะทิฐิที่เกิดขึ้นในใจหรือไม่อยากหย่าเพราะความรู้สึกที่เขามีต่อภรรยาคนนี้นั้นไม่เคยเปลี่ยนไปเลย

“ผมไม่เข้าใจว่าทำไมเราถึงไม่ต่างคนต่างอยู่ ทำไมคุณถึงไม่ทำเมินใส่ผมอย่างที่ทำมาตลอด คุณไม่เคยเห็นผมเป็นภรรยาของคุณอยู่แล้วนี่! แล้วตอนนี้คุณมาย้ำสถานะของเราทำไม! คุณมีสิทธิ์อะไรมากะเกณฑ์ชีวิตของผม!” เสียงของอิงนทีแผดดังออกมาสุดเสียงเพราะเขาทนกับคำพูดที่แสนร้ายกาจของภวินท์ไม่ได้อีกแล้ว เขาไม่เคยเข้าไปยุ่มย่ามอะไรกับชีวิตของอีกฝ่ายเลยสักครั้งเดียวต่อให้อีกฝ่ายจะใจร้ายกับเขาขนาดไหน เขาก็ได้แต่เก็บกลั้นมันเอาไว้ภายในใจคนเดียวและที่ผ่านมาเขาอยู่ในที่ของเขามาตลอด ไม่เคยคิดจะไปยุ่งเรื่องของอีกฝ่ายแล้วทำไมวันนี้กลับกลายเป็นเขาที่ต้องโดนอีกฝ่ายด่าทอต่อว่าทั้งๆ ที่เขายังไม่ได้ทำอะไรผิด
“สิทธิ์ของการเป็นสามีคุณไง ตราบใดที่คุณยังใช้นามสกุลดิษรานนท์ในฐานะภรรยาของผมอยู่ ผมก็มีสิทธิ์ในตัวคุณ…” มือหนาคว้าเอวบางของภรรยามาปะทะอกแกร่งพร้อมสายตาคมไล่กวาด เรือนร่างของอิงนทีอย่างจาบจ้วงราวกับว่าทุกอย่างในตัวของอีกฝ่ายมันเป็นของเขาทั้งหมด “...ทุกอย่าง”
อิงนทีเกลียดสายตาของภวินท์ สายตาที่ดูหมิ่นเขา สายตาที่พร้อมจะเอาชนะเขา สายตาที่อีกฝ่ายมองเขาราวกับว่าเขาเป็นเพียงของเล่นให้อีกฝ่ายเล่นสนุกไปวันๆ เขาเกลียดมันเหลือเกิน
“ผมเกลียดคุณ”
“เกลียดก็ดีแล้ว แต่ผมจะบอกคุณเอาไว้ว่าต่อให้คุณเกลียดผมแค่ไหน…” ดวงตาคมจ้องลึกเข้าไปในดวงตาหวานก่อนจะเอ่ยประโยคแสดงความเป็นเจ้าของขึ้นมา
“...คุณก็ได้ชื่อว่าเป็นเมียผมอยู่ดี”