ฤดูร้อนในปีนั้น

ฤดูร้อนในปีนั้น...ความรักของเธอไม่มีค่าในสายตาของเขา ซ้ำเขายังบอกว่าเธอมันน่าขยะแขยง
ฤดูร้อนในปีนี้...เขาบอกว่าเขาต้องการความรักของเธอ และต้องการให้เธอยอมให้เขา...ได้เข้าไปสัมผัสหัวใจที่ปิดตายมานับสิบปีของเธอ
**********************************
“คุณทำให้ผมคิดถึงคนคนหนึ่ง”
พอเขาเอ่ยเรียกเธอแบบนั้น หญิงสาวก็ชะงักการเคลื่อนไหว แววตาของคนตัวเล็กมีท่าทางระแวดระวังขึ้นมาทันที
“ผมชอบคุณนะ”
“...”
“คุณเหมือนกับคนที่ผม...ทำหลุดมือไป”
“ก็ไปตามเธอกลับมาสิ”
“ตามกลับมาไม่ได้แล้ว”
“เพราะ?”
มือหนาลูบรอยสักข้างลำคอโดยไม่รู้ตัว ก่อนที่ใบหน้าคมคายจะวาดออกมาเป็นรอยยิ้มจางๆ แต่มันเป็นรอยยิ้มที่แตกต่างกับรอยยิ้มก่อนหน้านี้ลิบลับ บ่งบอกว่ามันเป็นรอยยิ้มที่มีไว้เพื่อใครบางคนเท่านั้น
“ไม่ทันแล้ว”
“...”
“ผมไม่มีวันวิ่งตามเธอทัน...เธอไปไกลมากแล้ว”
“แสดงว่าคุณไม่มีค่าพอ”
ถึงจะเจ็บยิ่งกว่าการถูกแทงที่ท้อง แต่เขาก็ยังยิ้มรับคำกล่าวร้ายที่ว่า
“ใช่ ผมไม่ดีพอสำหรับเธอ”
ดวงตาได้รูปสวยหลุบมองเขาเหมือนกับปีศาจร้ายที่กำลังจะกำลังฉีกเหยื่อออกเป็นชิ้นๆ ก่อนที่เสียงเล็กจะทำในแบบเดียวกันว่า
“แสดงว่าคุณก็ไม่ดีพอสำหรับฉันเหมือนกัน”

#นิยายในเซตเดียวกัน
ฤดูร้อนในปีนั้น
เก้าไปกับตะวัน(ยังไม่วางจำหน่าย)
พระพายเมามายรัก(ยังไม่วางจำหน่าย)