สามีคลั่งรัก

“อื้อคุณไนย” มือบางทุบอกกว้าง “นี่มันในห้องรับแขกนะคะ”

“แปลว่าถ้าเป็นห้องนอนได้ใช่ไหม”

“หยุดเลยนะคะ ห้ามรุ่มร่าม สักพักลูกคงตื่นจากนอนกลางวันแล้ว”

“ก็ให้คุณยูพาดู”

“ไม่ต้องเลยค่ะ” เอรินทร์ขยับตัวยุกยิกพยายามจะออกจากการเกาะกุมแต่โมไนยแกล้งรัดแน่น

“ไม่ให้ไป วันนี้ผมเหนื่อยมากเลยต้องการกำลังใจ”

เอรินทร์รีบหันไปมองหน้าสามีให้ชัดด้วยความเป็นห่วง แต่พอเห็นดวงตาแพรวพราวแล้วก็รู้ตัวว่าตกหลุมพราง

“วันหลังเอจะไม่เชื่อแล้ว”

“ผมเหนื่อยจริง ๆ” โมไนยอ้อน วางคางลงบนไหล่บาง “ทำงานดึกมาสามวันติด อยากเจอหน้าเมียเร็ว ๆ ก็ไม่ได้เจอ”

“พอเลยค่ะ”

“คุณเอ...ผมว่าผมป่วย”

รู้ว่าอีกฝ่ายคงจะเจ้าเล่ห์ลดเลี้ยวแต่ก็แกล้งถามออกไป

“เป็นอะไรล่ะคะ”

“โรคคลั่งรักเมียตัวเอง”