เริ่มต้นใหม่ในสามสิบวัน

ปีที่ 7 เป็นปีอาถรรพ์ของคู่รักทั่วไป
เราแต่งงานเข้าปีที่ 7 และอยู่ด้วยกันมาเข้าปีที่ 10
คิดว่าทุกอย่างจะเป็นเช่นนั้นตลอดไป

แต่ทุกวันนี้นึกถึงสำนวนของฝรั่งที่ว่า
'Nothing last long forever'
จากรักก็เริ่มเบื่อ จากหอมแก้มก็เริ่มเหม็นขี้หน้า
ความสำคัญจากที่หนึ่งก็รองลงจากงานและสังคมที่พี่แบร์มี
โชถึงได้แบกเป้ขึ้นหลัง เลือกญี่ปุ่นซึ่งเคยมีความทรงจำแสนหวาน
โชจะไปเที่ยวเพื่อทบทวนเรื่องราวต่างๆ คนเดียว
และหลังจาก 30 วันนั้น จะตัดสินใจว่ามือที่จับกันอยู่ตอนนี้
จะจับแล้วเดินต่อ หรือปล่อยแล้วเดินจากกันไป

แต่ไม่คิดว่าพี่แบร์จะกล้าแบกเป้ตามมานี่สิ...