ON FIRE "อย่าเล่นกับไฟ" ภาค1

ดิว : นี่คุณ! ผมถามจริงๆ เถอะ เมื่อไหร่คุณจะเลิกตามติดผมสักที

เจมส์ : แล้วเมื่อไหร่คุณจะเปิดใจให้ผมบ้างล่ะครับ

ดิว : คุณฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องใช่มั้ยว่าคุณกับผมเราไม่ได้เป็นอะไรกัน

เจมส์ : ไม่จริง! คนได้กันแล้วจะมาบอกว่าไม่เป็นอะไรกันได้ยังไง

ดิว : O_O

เจมส์ : อีกอย่างคุณได้ผมแล้วคิดจะทิ้งผมง่ายๆ แบบนี้เหรอ ผมไม่ยอม!

ดิว : นี่คุณ! คนที่ควรจะพูดประโยคนั้นมันควรเป็นผมมั้ย ผมเป็นฝ่ายถูกคุณกระทำนะ

เจมส์ : ไม่รู้ล่ะ ยังไงผมก็จะไม่ไปไหนทั้งนั้น

ดิว : คุณนี่มันพูดไม่รู้เรื่องจริงๆ

เจมส์ : คุณนั่นแหละที่พูดไม่รู้เรื่อง

ดิว : ได้! จะเอาแบบนี้ใช่มั้ย

เจมส์ : ใช่!

ดิว : งั้นมานี่

พรึ่บบบ!

(ดิวกระชากแขนเจมส์ลากเข้าไปยังห้องทำงานห้องหรูแล้วรีบล็อกประตูห้องเอาไว้ก่อนจะหันไปมองเจมส์ด้วยสีหน้าแววตาที่เปลี่ยนไป แล้วพูดสั่งเจมส์ว่า...)

ดิว : ถอดเสื้อผ้าออก...

เจมส์ : หาาาาา...

ดิว : ผมบอกให้ถอดเสื้อผ้าออก!!

เจมส์ : คะ...คุณ เหวอ!!

แคว๊กกกก!!

(ทันทีที่เสียงกระชากเสื้อดังขึ้นเสียงของเจมส์ก็กลืนหายเข้าไปในลำคอของดิว เวลาผ่านไปเพียงแค่หนึ่งชั่วโมงเจมส์ก็เดินออกมาจากห้องทำงานของดิวด้วยขาที่สั่นเทาโดยมีดิวยิ้มมุมปากเดินตามหลังมาติดๆ)


หึหึ

#อย่าเล่นกับไฟ