พ่ายทศกัณฐ์

หากเขาคือเปลวไฟ ผมก็คือน้ำมัน ราดรด แผดเผา เหลือเพียงแค่เถ้าธุลี

----------------------------------------------------------------

“จะมาใช้หนี้ฉันหรือไง รู้ใช่ไหมว่าเกินกำหนดในสัญญาแล้ว” เขาพูดขึ้น สายตาคมดุจับจ้องใบหน้าผมไม่วางตา
“ผมมาขอเวลา คุณ…อย่าเพิ่งยึดบ้านผมได้ไหม”
“ติดหนี้ก็ต้องใช้คืน ถ้าไม่มีปัญญาก็ไสหัวไป” เขาพูดเสียงเข้ม วางแก้วร็อกส์ลงบนโต๊ะก่อนปรายสายตาคมดุปนสมเพชมามองผม
“ผมขอเวลาหน่อยได้ไหม ผมจะพยายามหาเงินมาคืนคุณ” ผมไม่ชอบสายตาสมเพชที่เขาใช้มองกัน แต่เขาเป็นเจ้าหนี้ ถ้าผมทำตัวดีบางทีเขาอาจจะใจอ่อนยอมต่อเวลาให้อีกสักระยะ
“เป็นแค่เด็ก ม.ปลาย จะหาเงินจากไหนมาให้ฉัน”
“ผมจะหางานทำ ผมขอเวลาคุณหน่อยได้ไหม”
“ฉันทำธุรกิจไม่ได้เล่นขายของ คำพูดของเด็กอายุ 18 ไม่มีน้ำหนักพอให้ฉันเชื่อถือหรอกนะ” ผมอายุ 18 แล้วยังไง ผมไม่ได้นั่งงอมืองอเท้าสักหน่อย ผมแค่มาขอโอกาสทำไมต้องพูดดูถูกกันด้วย
“ผมต้องทำยังไง”
“กลับไปซะ ฉันไม่มีเวลามาคุยไร้สาระกับเด็กอย่างนาย”
“ผมไม่กลับ” ผมพูดอย่างดื้อดึง ถ้าผมกลับไปตอนนี้บ้านก็จะถูกยึด แล้วผมก็คงไม่มีโอกาสเข้าถึงตัวผู้ชายคนนี้ได้อีก
“ดื้อด้าน”
“ผมขอเวลาหนึ่งปี ผมจะหาเงินมาคืนคุณ”
“เห็นฉันเป็นคนใจดีขนาดนั้นเลยหรือไง”
“ในระหว่างที่ผมหาเงินมาคืน คุณเอาตัวผมไว้ก็ได้ จะให้ผมทำอะไรก็ได้ทั้งนั้นแต่อย่าเพิ่งยึดบ้านเลยนะ”
“ตัวนายมีค่าถึงยี่สิบล้านเลยหรือไง”