ข้าคือหญิงบ้าผู้โง่งม เล่ม ๒ (จบ)

เดิมทีนางทาแก้มด้วยแป้งหนาเตอะ ริมฝีปากสีแดงกลีบท้อแต้มชาดแดงฉานเป็นวงดุจพระจันทร์ลิ้นรสเลือด จัดทรงผมยุ่งเหยิงเฉกเช่นสตรีบ้าแต่งเข้าจวนตระกูลเยว่ เพราะได้ยินคำเล่าลือหนาหูว่า สตรีใดที่แต่งเข้าตระกูลนี้จะทำให้บ้านเดิมของตนฉิบหายวายวอด
เพื่อแก้แค้นบิดาที่ทอดทิ้งนางกับมารดาไว้ จึงแบกฐานะคุณหนูใหญ่จวนเจิ้นหยางโหว สวมมงกุฎสีแดงขึ้นเกี้ยวเจ้าสาวตามคำหมั้นหมายของบรรพบุรุษ เพราะหวังว่าแต่งเข้าไปแล้วชะตาของตระกูลเจิ้นจะจบสิ้นเฉกเช่นกับชีวิตมารดา
ทว่าเพียงเจ้าบ่าวปรากฏตัวเบื้องหน้า ก็รู้ว่าตนเองกระทำผิดพลาดเสียแล้ว
เยว่หมิงเซียนที่ใครๆ เล่าลือกันหนาหู บางคนว่าตัวซีดผอมเหลือแต่หนังหุ้มกระดูก บางคนว่าเขาป่วยเป็นโรคร้ายมากถึงสิบสี่โรคภัยไม่อาจรักษาได้ ทว่าพอพานพบกัน เหตุใดบุรุษที่ควรป่วยใกล้ตายถึงได้หล่อเหลาเหนือสามัญเช่นนี้ คิดๆ ดูแล้วบุรุษหมื่นพันในใต้หล้าหาเทียบเท่าความงามของคนผู้นี้สักเศษเสี้ยวไม่
เขามิใช่คนป่วยใกล้ตาย ไม่ได้อ่อนเปลี้ยเสียขา แม้แต่ลมหายใจที่นางสัมผัสได้ก็ไม่มีจุดใดที่บ่งบอกว่าป่วยไข้ภายใน แต่กลับองอาจแข็งแรงผึ่งผายยิ่ง และนางที่คิดแผนทำลายตระกูลเดิมให้สูญสิ้นจะสามารถทำอันใดได้ ในเมื่อการที่คุณชายใหญ่จวนตระกูลเยว่ปรากฏตัวด้วยรูปลักษณ์เช่นนี้มิใช่เป็นการยืนยันแล้วหรอกหรือว่าคำเล่าลือหามีสักส่วนที่เป็นเรื่องจริงไม่ ถ้าเช่นนั้นเรื่องที่ว่าสตรีใดแต่งเข้ามาจะทำให้บ้านเดิมฉิบหายนั้นก็...
เวรล่ะ! วราลี สุขเจริญมงคล ในร่างของเมิ่งถิงเซ่อ หรือเจิ้นหว่านรั่วในตอนนี้ได้แต่ร่ำร้องอยู่ในใจ

ข้าคือหญิงบ้าผู้โง่งม เล่ม ๒ (จบ)
ฝากผลงาน #กุ้ยฮวา ด้วยนะคะ
ขอบคุณทุกกำลังใจค่ะ